Padają w nim ciężkie oskarżenia o pazerność, brak wiary i zdradę, a język bliski jest internetowego ścieku najgorszego charakteru. Czy w takiej sytuacji którakolwiek z poważnych gazet zdecydowałaby się na opublikowanie anonimu i późniejszą – zajmującą trzy bite kolumny – dyskusję na ten temat? Odpowiedź jest chyba oczywista: nikt by się na to nie zgodził, bo to oznaczałoby zejście do poziomu już nawet nie brukowca, ale toalety w parku, gdzie każdy może napisać na ścianie, że „Zenek jest ch...".
To jednak, co jest nie do pomyślenia w przypadku Ewy Kopacz i jej rządu (w jakiejkolwiek innej sprawie zresztą też), stało się faktem w odniesieniu do Kościoła. Oto „Gazeta Wyborcza" opublikowała anonimowy tekst pewnego „prawnika kanonicznego", który wylał kubły pomyj na wspólnotę katolicką. Tekst anonimowego paszkwilanta zapowiadany był piórem samego pierwszego wicenaczelnego Jarosława Kurskiego, a tydzień później dyskusji na jego temat poświęcono trzy strony wydania weekendowego.
Nie ma co ukrywać, że jest to złamanie reguł nie tylko dziennikarstwa, ale zwyczajnie dobrego wychowania i zasad debaty publicznej. Nie chodzi tylko o plugawy język czy szaletowe argumenty, ale raczej o to, że trudno dyskutować z kimś, kto nie ma dość odwagi, by podpisać tekst imieniem i nazwiskiem.
Biskupów można, a czasem wręcz trzeba, krytykować i zdarzało mi się to robić, ale zawsze pod nazwiskiem. Rzekomy „prawnik kanoniczny" był jednak na tyle tchórzliwy, że nie uznał za stosowne się podpisać. Choćby tylko dlatego odebrał sobie prawo do uczestniczenia w dyskusji oraz traktowania go poważnie. Gazeta zaś, która te wynurzenia opublikowała, w istocie pokazała, że przestała się czymkolwiek różnić od Urbanowego „Nie" (tam też z dziką rozkoszą publikuje się anonimowe doniesienia) czy „Faktów i Mitów". Cel, jakim jest atakowanie Kościoła i jego krytykowanie z rzekomo katolickich pozycji, uświęcił niegodne środki, czyli publikowanie tekstów ludzi, którzy nie mają dość odwagi, by się podpisać.
Autor jest filozofem, publicystą, redaktorem naczelnym TV Republika
