Aktualizacja: 14.11.2015 08:21 Publikacja: 14.11.2015 08:00
Foto: Fotorzepa, Robert Gardziński
Na naszych oczach wczorajszego wieczoru dokonano na stołecznym Paryżu najbrutalniejszego z gwałtów. To morderstwo na ponad setce niewinnych, bezpiecznie czujących się ludzi. Dla terrorystów to odwet za francuskie zaangażowanie w Syrii, dla reszty świata kolejny dowód zbarbaryzowania ideologicznego szaleństwa dżihadystów.
Chciałoby się napisać: ostrzeżenie. Ale przed czym? Przecież zagrożenie kolejnymi atakami było nad Sekwaną na tyle oczywiste, że jeszcze wczoraj wprowadzono nowe prawo o konfiskacie broni. Trzy dni temu podano informacje o udaremnieniu ataku na bazę marynarki wojennej w Tulonie. Francja jest i była głównym celem ataków terrorystów od dłuższego czasu.
Tym bardziej dziwi, że wciąż operują w tym kraju relatywnie swobodnie. Ośrodki salafitów są doskonale rozpoznane, ludzie ideowo powiązani z terrorystami pod rzekomo pełnym nadzorem. Myślę, że tzw. "rozpoznanie wywiadowcze" środowisk powiązanych z dżihadystami tylko usypia czujność społeczeństwa i państwa francuskiego.
Wczorajsze zamachy to w istocie wielka kompromitacja służb specjalnych, które nie potrafiły zapobiec zamachom. Czy mam świadomość, że to trudne? Oczywiście, ale równie oczywiste jest dla mnie, że bez konsekwentnej, międzynarodowej polityki rozpoznania i prewencji, łącznie z likwidacją ośrodków, z których wychodzą zagrożenia, Europa sobie nie poradzi.
Rozpoznanie wywiadowcze to groźna iluzja. Potrzebna jest nowa polityka karna za głoszenie zbrodniczych poglądów. Inaczej, po tysiącach kolejnych ofiar do pełni władzy dojdą polityczni radykałowie, którzy już dziś zapowiadają koniec bezpiecznego, europejskiego snu o demokracji, wspólnocie i pokoju.
Jestem dziś myślami również z francuskimi muzułmanami. To także dla nich szok i przerażenie. Mam świadomość, że czekają ich trudne chwile, atmosfera podejrzeń i odrzucenia. Wierzę, że to przejdą w spokoju, ważne jednak, by i oni wzięli na siebie obowiązek oczyszczenia swych szeregów ze zbrodniarzy.
Zero tolerancji na zbrodnicze poglądy. Europa potrzebuje takiego programu. Inaczej pogrąży się w chaosie i rewanżyzmie.
Kreml nieprzypadkowo wziął na celownik polski konsulat generalny w północnej stolicy Rosji. Uderza w ten sposób w miejscową Polonię, ale też w rosyjskie środowiska niezależne.
Spada liczba chętnych do repatriacji z Kazachstanu. To efekt porażki polskiego państwa.
Plan PiS był prosty: w dniu konwencji KO w Gliwicach pokazać, że Karol Nawrocki jest blisko ludzi, i to tych najbardziej poszkodowanych, a nie aktywu partyjnego. Strategia godna Jacek Kurskiego.
Pogłoski o śmierci Zachodu są mocno przesadzone. Paryż uderza w miękkie podbrzusze kremlowskiej propagandy. Kiedy Emmanuel Macron zamieszcza zdjęcie z wnętrza wyremontowanej katedry Notre-Dame i pisze „to jest Francja”, sprzedaje Putinowi fangę w nos.
Bank zachęca rodziców do wprowadzenia swoich dzieci w świat finansów. W prezencie można otrzymać 200 zł dla dziecka oraz voucher na 100 zł dla siebie.
Konwencja KO w Gliwicach miała pokazać impet w prekampanii Rafała Trzaskowskiego. Jednak nie tylko o energię uczestników tu chodziło, ale też o pokazanie, że kandydat KO i jego sztab wyciągnęli lekcję z przeszłości. I nie chodzi tylko o 2020 rok.
Czy prawo do wypowiedzi jest współcześnie nadużywane, czy skuteczniej tłumione?
Z naszą demokracją jest trochę jak z reprezentacją w piłkę nożną – ciągle w defensywie, a my powtarzamy: „nic się nie stało”.
Trudno uniknąć wrażenia, że kwalifikacja prawna zdarzeń z udziałem funkcjonariuszy policji może zależeć od tego, czy występują oni po stronie potencjalnych sprawców, czy też pokrzywdzonych feralnym postrzeleniem.
Niektóre pomysły na usprawnienie sądownictwa mogą prowadzić do kuriozalnych wręcz skutków.
Hasło „Ja-ro-sław! Polskę zbaw!” dobrze ilustruje kłopot części wyborców z rozróżnieniem wyborów politycznych i religijnych.
Ugody frankowe jawią się jako szalupa ratunkowa w czasie fali spraw, przytłaczają nie tylko sądy cywilne, ale chyba też wielu uczestników tych sporów.
Współcześnie SLAPP przybierają coraz bardziej agresywne, a jednocześnie zawoalowane formy. Tym większe znacznie ma więc właściwe zakresowo wdrożenie unijnej dyrektywy w tej sprawie.
To, co niszczy demokrację, to nie wielość i różnorodność opinii, w tym niedorzecznych, ale ujednolicanie opinii publicznej. Proponowane przez Radę Ministrów karanie za „myślozbrodnie” to znak rozpoznawczy rozwiązań antydemokratycznych.
Masz aktywną subskrypcję?
Zaloguj się lub wypróbuj za darmo
wydanie testowe.
nie masz konta w serwisie? Dołącz do nas
