Alexander Van der Bellen wygrał wybory prezydenckie w Austrii

Alexander Van der Bellen, co dziś brzmi symbolicznie, sam jest dzieckiem uchodźców. Jego rodzice, ojciec Rosjanin z korzeniami niderlandzkimi i paszportem estońskim oraz matka Estonka, uciekli z Tallina w czasie drugiej wojny przed Sowietami na tereny kontrolowane przez hitlerowskie Niemcy, najpierw do Prus Wschodnich, a potem do Wiednia. Tu w 1944 r. przyszedł na świat późniejszy polityk.

Otrzymał obywatelstwo Austrii dopiero, gdy był nastolatkiem. Jego rodzice niemiecki opanowali w Austrii, przedtem rozmawiali ze sobą po rosyjsku, ale nie nauczyli tego języka swojego syna.

Stosunek Van der Bellena do Rosji jest niejednoznaczny. W przeciwieństwie do skrajnej prawicy nie opowiada się za zniesieniem sankcji. Ale uważa, że powinna to być kara za agresję Rosji na wschodnią Ukrainę. A nie za Krym. W sprawie anektowanego półwyspu stanął po stronie Władimira Putina i to go łączy ze skrajną prawicą.

Van der Bellen karierę polityczną zaczynał u socjaldemokratów. Pod koniec lat 80. przeszedł do Zielonych. Był szefem tej partii, gdy rosła w siłę i osiągnęła najlepszy wynik w wyborach do parlamentu (w 2006 r. 11 proc.).

Jest profesorem ekonomii, przed laty wykładał na uniwersytetach w Wiedniu i Innsbrucku.

Ma tajemniczy epizod w biografii. Jak przypomniał dziennik „Die Presse", był członkiem loży wolnomularskiej w Innsbrucku. Van der Bellen tłumaczył, że był w niej aktywny ledwie rok, w połowie lat 70., a wycofał się całkowicie po dziesięciu latach. – To był klub szacownych obywateli, którzy prowadzili ciekawe dyskusje na stosunkowo wysokim poziomie – mówił, dodając, że z masonami spoza Innsbrucku nie miał kontaktów.