Wysokie rachunki szefów od sportu

W poniedziałek minister sportu Joanna Mucha ma zdecydować o zmianie na stanowisku prezesa Narodowego Centrum Sportu. Najczęściej wymienianym kandydatem do tego stanowiska jest Marcin Herra, który kierował spółką PL.2012. Tymczasem opozycja domaga się dziś rozliczenia go. – Żądamy, by z Euro rozliczyli się wszyscy przed Sejmem, ale ustawa, która tego wymagała, została niedawno zmieniona – mówi poseł Zbigniew Babalski (PiS). Wtóruje mu Tomasz Garbowski (SLD): – Skoro oni wystawiają rachunki, wystawmy je także im, „chłopcom od Drzewieckiego”.

Rafała Kaplera i Marcina Herrę, 30-letnich menedżerów ze spółek paliwowych, ściągnął w 2008 r. do PL.2012 Mirosław Drzewiecki – ówczesny minister sportu. Oficjalnie szukała ich firma headhunterska, która wytypowała kilkudziesięciu kandydatów, wybierając najlepszych. – A nieoficjalnie Herra miał fory, bo jego ojciec, Marek Herra, jest dyrektorem w państwowym Lotosie w Gdańsku i zna Jana Krzysztofa Bieleckiego oraz innych ludzi z PO. – A syna Herry, który także pracował w Lotosie, znał Kapler, który w Orlenie był dyrektorem od sprzedaży – opowiada jeden z polityków z Trójmiasta. Herra jest z Gdańska, więc kiedy zaczął pracować na rzecz Euro w Warszawie, w umowie zapisano mu mieszkanie służbowe, które opłaca resort sportu.

Kapler i Herra, rzutcy „chłopcy od Drzewka”, znający języki, mieli być twarzą Polski dla UEFA. – I byli. Platini był zachwycony współpracą z Herrą. Osobiście mi o tym mówił – twierdzi senator PO Andrzej Person. – Gdyby Kapler nadal rządził na stadionie, afery dachowej by nie było. Kapler sam by zdecydował, że zamyka dach, i koniec – kwituje Ireneusz Raś, poseł PO.
Zastępcą Herry w PL.2012 zostaje Andrzej Bogucki, były szef oddziału na Europę Wschodnią amerykańskiej spółki hazardowej GTech. Bogucki, już na stanowisku wiceprezesa PL.2012, był przesłuchiwany przez komisję hazardową. – PO bardzo bała się skandalu, który nie nastąpił – przyznaje jeden z polityków PO.

Narodowe Centrum Sportu było spółką powołaną do budowy Stadionu Narodowego w Warszawie. Ale kiedy w sierpniu 2008 r. ze stanowiska prezesa NCS ustąpił architekt Michał Borowski (media wyciągnęły mu niejasności w oświadczeniach majątkowych), na jego miejsce wskoczył właśnie Rafał Kapler, z wykształcenia marketingowiec po SGH. Jego zastępcami byli dwaj inżynierowie budowlańcy – Robert Wojtaś i Janusz Kubicki, odpowiedzialni za nadzór robót. On miał tym wszystkim zarządzać i „dawać twarz”. – Kaplera nazywaliśmy w komisji Wielkim Budowniczym III RP. Także z powodu braku pokory, który prezentował.

Nie umiał się przyznać, że coś jest nie tak, że coś mu nie wyszło. I tak pycha doskonałości go zgubiła. Bo kończyły się PR i marketing, a zaczynały fakty i gorzka rzeczywistość – ocenia poseł Babalski.

Do dziś politycy, który wizytowali Stadion Narodowy, wspominają, że Kapler zachowywał się tak, jakby oprowadzał ich po swoim domu. – Myślał chyba, że budowa takiego stadionu przypomina grę w pokera – krytykuje go jeden z posłów PO.

Do końca słyszeliśmy, że wszystko jest OK z budową Narodowego. Terminy dotrzymane, a cała reszta to czarny PR – wspomina poseł Garbowski z komisji sportu.

– Kiedy pytaliśmy o kłopoty na stadionie, słyszeliśmy od kolegów z PO: „Nie straszcie Polaków!” – wspomina Zbigniew Babalski.
27 stycznia tego roku Rafał Kapler na posiedzeniu Sejmowej Komisji Sportu zapewniał posłów, że wszystko jest na stadionie pod kontrolą (budowa miała dziewięciomiesięczne opóźnienie): „W lutym będą dwie imprezy masowe piłkarskie: 11 lutego mecz o Superpuchar Polski i 29 lutego mecz Polska – Portugalia”. Dodał bardzo wiarygodnie: „Natomiast my, podpisując umowę i dając gwarancję możliwości odbycia się meczu, bierzemy na siebie odpowiedzialność za to. I kolega z Ekstraklasy doskonale o tym wie, bo zastrzegł w umowie bardzo wysoką karę umowną na wypadek, gdyby ten mecz nie mógł się odbyć z powodu Narodowego Centrum Sportu”.

– To była inwestycja obarczona ogromnym ryzykiem. Pośpiech i ogromne prace do wykonania w bardzo krótkim czasie. Błędy musiały być, ale tak bardzo bym ich nie krytykował – broni senator Person.

Dwa tygodnie później Kaplera już nie było w NCS – odwołała go minister Mucha. Zgody na mecz nie wydała policja. Nie było czasu na pertraktacje i poprawki, bo stadion oddano do użytku „za pięć 12”. – Odwołanie tego meczu było dla mnie największą porażką zawodową podczas pracy przy Stadionie Narodowym – przyznał Kapler w rozmowie z „Rz”. Cały czas twierdził, że był ofiarą nagonki.

Od wielu tygodni w siedzibie spółki PL.2012 hula wiatr. Zostało kilku pracowników, którzy wygaszają spółkę. Jej likwidacja – wynagrodzenie, koszty likwidatora – kosztować będzie budżet państwa milion złotych (czteroletnia działalność kosztowała ponad 50 mln zł). W połowie listopada PL.2012 ma publicznie przedstawić raport „po Euro”. Prezesom obu spółek przysługuje sowita premia: Marcinowi Herrze i Andrzejowi Boguckiemu – 2 mln 750 tys. zł, Wojtasiowi i Kubickiemu 900 tys. zł (już wypłacono). O swoją nagrodę za Euro (także pół miliona zł) w sądzie będzie walczył ze Skarbem Państwa Rafał Kapler.
Dziś wielu polityków podważa sens powołania spółki PL.2012, choć zgodził się na to Sejm.