Prawidłowe jest to drugie rozwiązanie. Z art. 86 ust. 10a ustawy o VAT wynika bowiem, że [b]nabywca musi zmniejszyć podatek naliczony w rozliczeniu za okres (miesiąc lub kwartał), w którym otrzymał korektę[/b]. Przepis ten odnosi się do korekt faktury, o których mówi art. 29 ust. 4a lub 4c ustawy o VAT (a więc obniżających podstawę opodatkowania lub zmniejszających kwotę VAT należnego). Dotyczy więc właśnie takiej sytuacji, jak opisana w pytaniu.
[ramka][b]Przykład[/b]
Firma X dostała w grudniu 2008 r. fakturę za kupione produkty na 5000 zł netto plus 1100 zł VAT. W deklaracji składanej w styczniu 2009 r. odliczyła podatek naliczony. W lutym 2009 r. dostała od sprzedawcy fakturę korygującą na kwotę (–)1000 zł netto i (–)220 zł VAT. Podatek naliczony musi zmniejszyć w rozliczeniu za luty 2009 r. [/ramka]
Art. 86 ust. 10a ustawy o VAT mówi ponadto, że jeżeli kupujący nie odliczył VAT z pierwotnej faktury (mimo że miał takie prawo), podatek naliczony z faktury korygującej uwzględnia w rozliczeniu za okres, w którym dokonuje takiego odliczenia.
Jak pisaliśmy w DF z 22 grudnia 2008 r. (Dorota Kosacka-Łędzewicz, [link=http://www.rp.pl/artykul/237882.html]„Ciągle musisz czekać na potwierdzenie odbioru faktury korygującej”[/link]), wątpliwości mogą pojawić się wtedy, gdy fakturę korygującą „na minus” otrzyma przedsiębiorca, który nie ma prawa do odliczenia VAT naliczonego z faktury pierwotnej. Ustawodawca wprowadził bowiem obowiązek obniżenia kwoty VAT naliczonego w takiej sytuacji. Zdaniem autorki artykułu podatnik ma obowiązek ujęcia faktur korygujących „na minus” tylko wtedy, gdy faktury pierwotne dają mu prawo do odliczenia.
