Tylko 69 zł za pół roku czytania.
O tym, jak szybko zmienia się świat. Czy będzie pokój na Ukrainie. Co się dzieje w kraju przed wyborami. Teraz szczególnie warto wiedzieć więcej. Wyjaśniamy, tłumaczymy, inspirujemy.
Animowana telenowela
Sukces „Rozczarowanych" miał być murowany. Odpowiedzialny za produkcję animacji Netflix zatrudnił kreskówkowego wygę – Matta Groeninga, twórcę wyświetlanego od 30 lat serialu „Simpsonowie" oraz „Futuramy". Były pieniądze, pomysł na scenariusz, trio nietypowych bohaterów. Mamy jednak już drugi sezon, a serialowi wciąż czegoś brakuje.
Główną bohaterką jest nastoletnia księżniczka Bean, która w niczym nie przypomina postaci Disneya. Pije na umór, jest leniwa, zdarza jej się kogoś zabić, nie stroni od narkotyków. Towarzyszy jej osobisty demon Luci i zielonkawy Elfo. Historia osadzona jest w królestwie Dreamland, gdzie rządzi podstarzały, otyły król Zog.
Świetna obsada aktorów dubbingujących postaci, perfekcyjnie wykonana animacja – znak rozpoznawczy Groeninga – i pomysł na scenariusz schodzą na dalszy plan przy rozwleczonej fabule. Wiele wątków przygód blondchłopczycy i jej kompanów w pierwszej serii nie dopowiedziano i pozostawiono do kontynuacji. Ale kto liczył na ich rozwiązanie w drugim sezonie, się zawiódł. Na dodatek opowieść w kolejnych odcinkach rozbija się na pomniejsze epizody. W tym natłoku trudno już ustalić, które ze scen mogą być istotne dla dalszej fabuły, a które są tylko poboczne. Mógłby uratować to jeszcze humor, ale i tego jest niewiele.
