Józef Czapski pisarz, artysta malarz
We wrześniu 1939 roku dostał się do sowieckiej niewoli. Trafił do obozu jenieckiego w Starobielsku, a stamtąd do obozu w Griazowcu. Został zwolniony w 1941 roku na mocy układu Sikorski-Majski, wstąpił do armii Andersa i jako jej żołnierz poszukiwał w Rosji, do kwietnia 1942 roku, zaginionych polskich oficerów. Świadectwo swojego pobytu w ZSRR zawarł w książkach: „Wspomnienia starobielskie" i „Na nieludzkiej ziemi". Po II wojnie światowej wraz z Jerzym Giedroyciem, Gustawem Herlingiem-Grudzińskim oraz Zofią i Zygmuntem Hertzami współtworzył w Rzymie pierwszy numer emigracyjnej „Kultury", której następne zeszyty zaczęły wychodzić już w Paryżu i podparyskim miasteczku Maisons-Laffitte. Tam też powstał Instytut Literacki, w którym Czapski wydawał swoje książki.