Rozmowę suicydologa dr Halszki Witkowskiej z Szymonem Falacińskim można podzielić na dwie części. Pierwsza pokazuje, jak różne są prawne i kulturowe podejścia do samobójstw. W Polsce nie jest ono przestępstwem, ale namawianie do odebrania sobie życia już tak. W XIX-wiecznej Anglii patrzono na nie jak na problem ekonomiczny, bo społeczeństwo traciło człowieka zdolnego do pracy. Dlatego ten, który próbował odebrać sobie życie, mógł trafić na szubienicę. Autorzy przypominają klasyczną teorię socjologiczną Emila Durkheima, który dzielił samobójstwa m.in. na te altruistyczne, popełnione, by na przykład kogoś uratować, oraz te egoistyczne, gdy człowiek nie chce żyć, bo nie ma więzi z innymi.
Czytaj więcej
Zbiór biogramów ponad 200 polskich polityków, premierów i ministrów z międzywojnia to fotografia polskiej polityki sprzed wieku.
Z drugiej części książki dowiadujemy się, jak udzielać pomocy emocjonalnej osobom po próbie samobójczej, ludziom, którzy mają myśli samobójcze, i ich bliskim. Dr Witkowska radzi, by w rozmowie zrezygnować z „pytań śledczych” i przejść do tych, które dają szanse na wyjście z trudnej sytuacji.
Brakuje za to uporządkowanego zestawu informacji, gdzie osoby w kryzysie najszybciej znajdą wsparcie. Autorzy piszą za to o tzw. efekcie Papageno, który polega na tym, że liczba zachowań samobójczych zmniejsza się, gdy publicznie o nich mówi się w odpowiedzialny sposób. Ta książka zdejmuje z tego tematu część tabu, co więcej, daje instrukcję, jak myśleć i mówić o samobójstwach, by temat nie przerażał oraz by zwiększyć szansę na rozwiązanie problemu.
