Neil deGrasse Tyson, astrofizyk, dyrektor Planetarium Haydena w Nowym Jorku, to jeden z najbardziej znanych popularyzatorów nauki na świecie. W „Astrofizyce..." wystarcza mu 200 stron, żeby opowiedzieć o największych wyzwaniach stojących w XXI wieku przed badaczami kosmosu.
Książka zaczyna się od Wielkiego Wybuchu i tego, co nastąpiło ułamki sekund po nim. Kolejne rozdziały przybliżają dokonania Newtona i Einsteina, ale także Fritza Zwicky'ego (pierwszego, który wykazał, że nasz wszechświat zawiera nie tylko zwykłą, ale i ciemną materię) oraz Saula Perlmuttera, Briana Schmidta i Adama Reissa (których nagrodzone Noblem badania nad supernowymi udowodniły istnienie w kosmosie ciemnej energii). Tyson pokazuje również, że najciekawsze w przestrzeni kosmicznej są nie galaktyki, ale obiekty znajdujące się pomiędzy nimi. Przywołuje elektryzującą wyobraźnię teorię wieloświata, ale też schodzi na Ziemię, opisując rozwój prac inżynieryjnych nad teleskopami badającymi docierające z kosmosu światło.