Reklama

Robert Mazurek: Pierwsza była Lassie

I ona, i pies, który jeździł koleją, mieli w sumie łatwiej. To znaczy trudniej, bo w realizacji trudniej, ale decyzja była łatwa. Nasza decyzja była niełatwa, sytuacja niezręczna, a jednak. Wróciliśmy. To znaczy najpierw opuściliśmy, bo żeby wrócić, trzeba najpierw porzucić, o czym pamiętać warto.

Aktualizacja: 16.07.2021 22:43 Publikacja: 16.07.2021 18:00

Robert Mazurek: Pierwsza była Lassie

Foto: AdobeStock

Ale po kolei. Gdy pierwsze dziecko mojej osoby osiągnęło wiek właściwy lat trzech, zapisaliśmy je, to dziecko dziewczynką będące – wtedy jeszcze płeć nie budziła wątpliwości i nikt jej sobie nie wybierał – otóż zapisaliśmy dziecię do przedszkola. Najbliższego, państwowego, z dużym ogródkiem i wszystkimi zaletami oraz wadami przedszkoli publicznych. I się zaczęło. Córka sąsiadów właśnie zaczęła naukę w przedszkolu językowym, bo wiesz, angielski. Znajomi swoją pociechę, już drugą, posłali do przedszkola prywatnego, nie wyobrażali sobie inaczej. Inni szczęściarze znaleźli miejsca w obleganym przedszkolu zakonnic, lecz wszystkich przebił znajomy, który wysłał trzylatka do przedszkola angielskiego, z tym że od piątego roku życia wprowadzano chiński. Tylko my, jak tacy z pomocy społecznej, w tym państwowym zostaliśmy. Wstyd na całą piaskownicę.

Tylko 19 zł miesięcznie przez cały rok.

Bądź na bieżąco. Czytaj sprawdzone treści od Rzeczpospolitej. Polityka, wydarzenia, społeczeństwo, ekonomia i psychologia.

Treści, którym możesz zaufać.

Reklama
Plus Minus
Pobyć z czyimś doświadczeniem. Paweł Rodak, gość „Plusa Minusa”, poleca
Plus Minus
Dorota Waśko-Czopnik: Od doktora Google’a do doktora AI
Plus Minus
Szkocki tytuł lordowski do kupienia za kilkadziesiąt funtów
Plus Minus
Białkowe szaleństwo. Jak moda na proteiny zawładnęła naszym menu
Plus Minus
„Cesarzowa Piotra” Kristiny Sabaliauskaitė. Bitwa o ciało carycy
Reklama
Reklama