Tylko 19 zł miesięcznie przez cały rok.
Bądź na bieżąco. Czytaj sprawdzone treści od Rzeczpospolitej. Polityka, wydarzenia, społeczeństwo, ekonomia i psychologia.
Treści, którym możesz zaufać.
Reklama
„To właśnie życie”. Samo życie, czyli telenowela
To nie jest film dla fanów Boba Dylana, choć powstał z inspiracji jego twórczością. Sięgnięcie po twórczość barda i zbudowanie fabuły wokół albumu „Time Out of Mind" z 1997 r. zakrawa na cynizm i profanację. W centrum tej banalnej i sentymentalnej, podzielonej na kilka rozdziałów opowieści znajduje się samo życie – nieprzewidywalne i determinowane przez przypadek, zupełnie jak w anegdocie o efekcie motyla.
Losy głównych bohaterów, granych przez marnujących swe aktorskie talenty Olivię Wilde i Oscara Isaaca, naznaczone są nieszczęściem. Nie byle jakim zresztą! Ich wielka miłość wnet ustępuje miejsca chorobom, samobójstwom, dziecięcym traumom (wciąż nieprzepracowanym), molestowaniom, alkoholizmom i schizofreniom. A to i tak tylko część fatalnych przeciwności, które stają na ich drodze, a następnie wyznaczają równie bolesną ścieżkę przyszłym pokoleniom.
Film Dana Fogelmana, całkiem zdolnego niegdyś scenarzysty, jest istną tragedią (we wszystkich możliwych znaczeniach), w której na swój sposób cierpi chyba każdy, łącznie ze zdezorientowanym widzem. Jakby tego było mało, całość dość niespodziewanie przekształca się w telenowelę, co nieufający swemu odbiorcy reżyser sygnalizuje przeniesieniem akcji z chłodnego Nowego Jorku na słoneczną hiszpańską prowincję, gdzie rozgrywa się romantyczny trójkąt.
Reklama
Plus Minus
„Wszystko jak leci. Polski pop 1990-2000”: Za sceną tamtych czasów
Ich nazwiska nie trafiały na okładki płyt, ale to oni ukształtowali dzisiejszy show-biznes.
Plus Minus
„Eksplodujące kotki. Gra planszowa”: Wrednie i losowo
„Eksplodujące kotki. Gra planszowa” to gratka dla tych, którzy nie lubią współgraczy…
Plus Minus
„Jesteś tylko ty”: Miłość w czasach algorytmów
Chemia pomiędzy odtwórcami głównych ról utrzymuje film na powierzchni, także w momentach potencjalnej monotonii.
Plus Minus
„Harry Angel”: Kryminał w królestwie ciemności
Czasem największy horror zaczyna się wtedy, gdy przestajemy okłamywać samych siebie.
Plus Minus
Gość „Plusa Minusa” poleca. Sebastian Jagielski: Czego boją się twórcy
Współczesne kino częściej szuka empatii niż konfrontacji, ale wciąż uważam, że ta druga może być bardzo skuteczna.
