Niezależnie od tego, jak długo będzie trwać burza wokół masowej dystrybucji hejtu nie tylko zresztą na serwisie „Sok z Buraka", jedno chyba dotarło do wszystkich: cywilizowany język w przestrzeni publicznej ponosi klęskę, wypierany w dużym stopniu przez anonimowych hejterów, a może też ich sponsorów.
Gdy obraża i pomawia czy choćby dorabia nam gębę znana z nazwiska osoba, to można zareagować lub nie, ale dotknięty wpisem zamaskowanego autora jest praktycznie bezbronny i pozbawiony elementarnych praw. To problem nie tylko polityków, dziennikarzy, ale społeczeństwa i państwa, które nie może zostawić bez opieki tak ważnego obszaru życia publicznego.
Kiedy przed trzema miesiącami Ministerstwo Sprawiedliwości zapowiedziało, że przygotuje projekt ustawy do zwalczania fake newsów, napisałem „Ziobro porywa się na fake newsy", bo to niełatwe zadanie, wymagające współpracy międzynarodowej i z korporacjami działającymi w internecie. W szczególności zaangażowanie polskich sądów do walki z hejtem nie rokuje istotnej poprawy standardów w internecie, gdyż najpierw należałoby zapewnić w miarę powszechne zaufanie do sędziów – chyba że byliby do tych spraw dodatkowo wybrani – i powszechne uznanie procedurze. Nie widzę bowiem w takim sądzie sędziów, którzy kolegom ze studiów i aplikacji pracującym na tym samym korytarzu jawnie odbierają przymiot sędziego nie tylko w znaczeniu prawnym, ale i ludzkim.
Mamy więc dwa problemy do rozwiązania: ustalania autora lub producenta hejtu oraz brak sprawnego sądu (arbitra).
Pierwszą kwestią powinna się chyba zająć jakaś wyposażona w informatyków służba (bo dotychczasowe działania policji to stanowczo za mało) wspierająca poszkodowanych w ustalaniu sprawców naruszeń.
