Zakwalifikowanie do jednej z tych kategorii decyduje o sposobie zarządzania utworem. Na małe prawa udziela się licencji generalnych, obejmujących cały repertuar danej organizacji. W ZAiKS w skład repertuaru wchodzą utwory autorów, którzy na mocy umowy powierzyli swoją twórczość zarządowi i ochronie ZAIKS, oraz utwory autorów zagranicznych, którzy pobierają tantiemy na podstawie umów o wzajemnej reprezentacji. Stawki za udzielenie licencji generalnej zawarte są w tabelach wynagrodzeń.
Licencje na korzystanie z utworów z kategorii wielkich praw udzielane są zaś przez ZAiKS indywidualnie, czyli za każdym razem, gdy np. stacja radiowa planuje nadanie takiego utworu. Pomimo posiadania licencji generalnej powinna zawrzeć odrębną umowę licencyjną i zapłacić odrębne wynagrodzenie.
Już z powyższego zestawienia widać, że zakwalifikowanie utworu do jednej z kategorii ma duże znaczenie praktyczne. Niezmiernie ważne jest zatem, by informacje o kryteriach tego podziału były łatwo dostępne i przejrzyste. Określenie definicji małych i wielkich praw stosowanych w ZAiKS wymagało sięgnięcia do kilku źródeł.
Podstawowy dokument, regulamin repartycji (Rr), wskazuje jedynie ogólnie, że: „do kategorii wielkich praw należą utwory dramatyczne, dramatyczno-muzyczne, muzyczno-choreograficzne i do nich podobne oraz utwory poetyckie o długości co najmniej 13 wersów wraz z tytułem – także wtedy, gdy nadane są w częściach stanowiących w takich utworach odrębną artystycznie i zamkniętą całość (§ 26 Rr), zaś „utworami należącymi do kategorii małych praw są utwory słowne z literatury pięknej, muzyczne, słowno-muzyczne oraz choreograficzne – nienależące do kategorii wielkich praw, o których mowa w § 26" (§ 27 Rr).
Jak zatem zakwalifikować np. powieść lub scenariusz filmowy? Czy są to utwory „podobne do utworów dramatycznych" (wielkie prawa) czy raczej „utwory słowne z zakresu literatury pięknej" (małe prawa)?