Biedni prześladowani Bracia Muzułmanie!

Cały Zachód jest wstrząśnięty, oburzony i zgorszony tym, że egipska armia ośmieliła się wyrzucić Braci Muzułmanów z ich twierdz na placach Rabia i Nahda, w których siedzieli zabarykadowani od kilku tygodni. Efekt: przeszło 600 ofiar śmiertelnych po obu stronach. Media podnoszą natychmiast larum i żądają od Rady Bezpieczeństwa i międzynarodowych organizacji broniących praw człowieka surowego potępienia tej dzikiej agresji.

Biedni Bracia Muzułmanie – ofiary przemocy! Te potulne baranki, znane ze swej łagodności i niewinności, stają się obiektem niedopuszczalnych czynów. Trzeba ich zatem bronić przed krwiożerczymi wilkami armii i policji egipskiej.

Stany Zjednoczone, Wielka Brytania, Francja, Niemcy, Turcja, ONZ stają jak jeden mąż, by potępić niesprawiedliwość, bronić niewinnych i zachęcić świat do przybycia z pomocą. Zagraniczne media błyskawicznie dosiadają Pegaza, aby roznieść winnych... Ta szarża głosząca i walcząca o prawo każdego obywatela do „pacyfistycznej” manifestacji ma w sobie coś tragikomicznego.

Milczenie Zachodu

Ale przejdźmy do faktów:
Meczet w Rabaa, w którym zamknęli się Bracia, był prawdziwą beczką prochu. Znaleziono tam nieprawdopodobny arsenał wojenny. Zachód nie powiedział o tym ani słowa.
Od wielu tygodni milicyjne oddziały Bractwa, uzbrojone po zęby, sieją terror wśród społeczeństwa egipskiego: morderstwa, porwania, żądania okupu, gwałcenie porwanych i siłą wydanych za mąż za muzułmanów dziewcząt. Żadnej reakcji Zachodu.
Ponad dwadzieścia posterunków policji zostało zrabowanych i spalonych, ponad pięćdziesięciu policjantów i oficerów torturowanych i bestialsko zamordowanych. Cisza Zachodu.

Zburzone sufickie mauzolea i pomordowane rodziny szyickie nie wzbudzają żadnej emocji wspólnoty międzynarodowej.

Około pięćdziesięciu kościołów, szkół i instytucji chrześcijańskich zostało spalonych w ciągu jednego tylko dnia, 14 sierpnia. Sprzeciw Zachodu? Żaden.

Atakowano i zabijano chrześcijańskich duchownych i świeckich – w tym małe dzieci – tylko dlatego, że byli chrześcijanami. Żadnego potępienia ze strony Zachodu, bo mogłoby ono zostać zakwalifikowane jako przejaw „islamofobii” – największej obecnie zbrodni.
Blisko 1500 osób zamordowanych przez milicję Mursiego w czasie jego rocznego królowania. Media milczą.

Tajne umowy Mursiego dotyczące sprzedaży Egiptu jego sąsiadom, kawałek po kawałku: 40 proc. półwyspu Synaj dla Hamasu i Palestyńczyków, Nubia dla Omara el-Beszira, a część zachodnia dla Libii. Wszystko to zatwierdzone przez Zachód, bo przecież to jego dzieło…
A kiedy w końcu Egipt postanawia zareagować, aby przywrócić choć trochę porządku w kraju, Zachód podnosi krzyk, mówiąc o prześladowaniach, niesprawiedliwości i oburzeniu.

Zepsuta konserwa

Nie jest dla nikogo tajemnicą, że wybory prezydenckie były wielką maskaradą, a ich wyniki zostały grubo sfałszowane. Mimo tego media obstają przy stwierdzeniu, że Mursi był pierwszym w historii Egiptu wybranym „demokratycznie” prezydentem, i że chroni go „prawomocność wyboru”.

Naród egipski ugiął kark i wszedł do gry, mówiąc w duchu: „Zobaczymy, co potrafią”. Skutek był tak katastrofalny – brak bezpieczeństwa, bezrobocie, inflacja, kłopoty z dostawami chleba i benzyny, upadek gospodarki, zamierająca turystyka – i po roku całe społeczeństwo żąda odejścia Mursiego.

W ciągu niecałych dwóch miesięcy ruch Tamarrod zbiera ponad 22 miliony podpisów pod żądaniem jego odejścia. Na próżno! Wobec determinacji Mursiego, dziesiątki milionów Egipcjan, w większości prostych ludzi, którzy jeszcze niedawno byli jego zwolennikami, wychodzą na ulice dużych miast, by żądać jego odejścia. Nadal bez skutku!

Armia – do tej pory neutralna – postanawia interweniować, aby wesprzeć naród i odsunąć niechcianego polityka, umieszcza go w areszcie domowym. W czasie wielogodzinnych przesłuchań uzyskuje zeznania Mursiego o wyjątkowej wadze, kompromitujące zarówno Braci Muzułmanów, jak również niektóre państwa.