Pełzający pucz przeciw demokracji

Afera podsłuchowa i reakcje części mediów na nią pokazują, że elita rządząca Polską używa demokracji wyłącznie jako ładnego opakowania bez zawartości, a ciemny lud ma to opakowanie kupować w cenie pełnowartościowego produktu. Pikanterii całej sprawie dodaje przy tej okazji aura niedawnych obchodów ćwierćwiecza III RP.

Polacy byli raczeni opowieściami o tym, że w roku 1989 społeczeństwo stało się podmiotowe. Tyle że czołowe postacie polskiego politycznego establishmentu nie traktują tych opowieści serio. Mamy do czynienia z polityką pustych frazesów uprawianą przez partię, która w swojej nazwie nosi przymiotnik „Obywatelska". A jaka była oficjalna geneza PO? Formacja Donalda Tuska powstała – według lansowanej przez nią legendy – jako wyraz sprzeciwu wobec odklejania się klasy politycznej od społeczeństwa.

Zastopować PiS

Tymczasem teraz widzimy, że Platforma stanowi modelowy przykład zjawiska, które na poziomie retoryki sama zwalczała. Mało tego, PO realizuje antydemokratyczny kurs, czego przejawem jest dążenie wszystkich do tego, żeby PiS nie zdobyło władzy. Wydaje się, że funkcjonuje tu prosta zasada: cel uświęca środki.

W tym kontekście wagi nabierają wysuwane przez PiS zastrzeżenia do przebiegu liczenia głosów podczas ostatnich wyborów do Parlamentu Europejskiego.

W ujawnionej przez „Wprost" rozmowie Bartłomieja Sienkiewicza z Markiem Belką wyraźnie została wyartykułowana konieczność takich posunięć, które by pozwoliły uniknąć tąpnięcia w gospodarce w kalendarzu wyborczym lat 2014–2015 – bo gdyby takie tąpnięcie nastąpiło, PiS mogłoby przejąć władzę.

Oczywiście, dane środowisko polityczne w sytuacji ujawnienia tak kompromitujących materiałów musi tracić poparcie społeczne. Jeśli dzieje się inaczej, to dlatego, że ktoś mu spieszy z odsieczą. I tu dochodzimy do roli czwartej władzy w demokracji. Opiniotwórcze media nie od dziś wspierają ekipę Tuska w konfrontacjach z pisowską opozycją.

Porównajmy chociażby to, jak reagowały one na podjętą w roku 2006 próbę pozyskania przez PiS części posłów Samoobrony – żeby po rozpadzie koalicji rządowej uzyskać większość w Sejmie – i jak reagują na ujawnienie wymiany zdań między Sienkiewiczem a Belką. Nagrana przez TVN rozmowa, w której Adam Lipiński omawiał – chociaż bez żadnych konkretnych zobowiązań ze swojej strony – korzyści, jakie Renata Beger mogłaby otrzymać w zamian za poparcie rządu Jarosława Kaczyńskiego, interpretowana była jako nadejście czarnych chmur nad polską demokrację.

Zupełnie w innym tonie interpretowane są materiały opublikowane przez „Wprost". Wystarczy sięgnąć po poniedziałkową „Gazetę Wyborczą" i otwierający to wydanie komentarz Jarosława Kurskiego. Autor, owszem, dostrzega pewną niestosowność zachowania ministra spraw wewnętrznych i szefa NBP (chociażby forsowanie przez Belkę wymiany na stanowisku ministra finansów), ale zarazem bez zażenowania stwierdza: „Żaden z rozmawiających nie załatwia (...) sobie prywaty. W sumie chodzi im o skuteczność polityki państwa. Groźba zwycięstwa PiS jest przez nich przedstawiona jako groźba dla gospodarki".

Na tych samych łamach Jacek Żakowski stawia sprawy bardziej jednoznacznie: „Zbyt wysoką cenę zapłaciliśmy za aferę Rywina, gruntową, węglową, paliwową itd., żeby lekkomyślnie wracać na tę drogę. Za dużo nas IV RP nauczyła, zmęczyła, kosztowała, żebyśmy znów dawali się złapać na jej stare numery. (...) Gdyby nie infantylny język i idiotyczne plotkarstwo, byłaby to budująca rozmowa polityków poważnie martwiących się o państwo i gospodarkę".

Ewidentnie widać zatem, że Platformie i generalnie szeroko pojętemu obozowi III RP wolno więcej niż PiS. Proszę sobie wyobrazić, co by się działo, gdyby w czasach rządu Jarosława Kaczyńskiego do redakcji jakiegoś medium wojującego z „kaczystowskim reżimem" i wyciągającego na światło dzienne – podsłuchane wcześniej – intrygi pisowskiego rządu wkroczyła ABW, żeby zatrzymać źródła informacji w tej sprawie.

Czy Adam Szostkiewicz użyłby tych samych argumentów, za pomocą których na swoim blogu w serwisie internetowym „Polityki" uzasadnia zażądanie przez ABW od „Wprost" wydania taśm z podsłuchanymi rozmowami? Koronny argument publicysty w tej sprawie brzmi: „skandal z zorganizowanym podsłuchiwaniem osób publicznych w miejscach prywatnych destabilizuje państwo, a to jest stan wyższej konieczności, w której prawo do tajemnicy źródeł jest dobrem niższym i powinno ustąpić pierwszeństwa dobru wyższemu, jakim jest bezpieczeństwo demokratycznego państwa i jego obywateli".