Transformacja sektora budowlanego jest jednym z istotnych elementów wizji zdekarbonizowanej gospodarki Unii Europejskiej, czego wyrazem są propozycje kolejnych aktów prawnych na poziomie unijnym, mających na celu uregulowanie różnych aspektów tzw. zrównoważonego lub zielonego budownictwa.
Jest to niewątpliwie zagadnienie kompleksowe, na które składają się m.in. planowane standardy bezemisyjności nowych budynków, wymogi związane z obligatoryjnym montażem instalacji OZE na budynkach, obowiązek raportowania śladu węglowego, w tym śladu węglowego materiałów budowlanych, wprowadzenie systemu ETS dla budownictwa, a także wątki związane z oceną inwestycji jako zrównoważonej środowiskowo w rozumieniu unijnej „zielonej” taksonomii.
Transformacja w kierunku „zielonej” i neutralnej dla klimatu gospodarki wymaga w perspektywie najbliższych lat ogromnych środków finansowych. Dlatego niezmiernie istotne jest zapewnienie, aby wszystkie środki (publiczne i prywatne) były przeznaczane na działania, które uwzględniają aktualny stan wiedzy o klimacie i przyniosą wymierne efekty. W tym celu ustawodawca europejski przyjął rozporządzenie 2020/852 w sprawie ustanowienia ram ułatwiających zrównoważone inwestycje (zwane powszechnie taksonomią).
Klaudia Księżopolska
Taksonomia stanowi oparty na podstawach naukowych system klasyfikacji działalności gospodarczych. Określa ona warunki, jakie musi spełnić działalność gospodarcza, aby można było uznać ją za zrównoważoną środowiskowo. W skrócie działalnością zrównoważoną środowiskowo jest działalność, która (i) wnosi istotny wkład w realizację co najmniej jednego z sześciu celów środowiskowych określonych w taksonomii, a jednocześnie (ii) nie wyrządza poważnych szkód dla żadnego z pozostałych celów, (iii) jest prowadzona zgodnie z tzw. minimalnymi gwarancjami oraz (iv) spełnia techniczne kryteria kwalifikacji określone w rozporządzeniach delegowanych.