Ważył ok. 15 – 20 kg. Był ssakiem naczelnym o średniej wielkości rozmiarze ciała. Jego szczątki, w tym część czaszki, udało się odnaleźć w zachodniej części Arabii Saudyjskiej.
Dokonała tego ekspedycja złożona z lokalnych i ame-rykańskich naukowców. Odkrywcy ochrzcili gatunek odkopanego przez siebie osobnika mianem Saadanius hijazensis. O wynikach ich badań informuje „Nature”. Fragment kości należącej do małpy sprzed milionów lat znalazł się nawet na okładce tego prestiżowego pisma.
Znalezisko przybliża naukowców do precyzyjnego określenia, kiedy doszło do rozejścia się dróg hominoidów i małp Starego Świata. Do pierwszej z tych grup zaliczają się małpy człekokształtne i ludzie. Druga nazywana jest inaczej małpami zwierzokształtnymi. Poszukiwanie ich ostatniego wspólnego przodka to jedno z kluczowych zagadnień w ewolucji człowieka.
Dotychczas naukowcy szacowali, że żył on ok. 35 – 30 mln lat temu. Swoje wyliczenia oparli na badaniach genomu. A to w związku z tym, że szczątki z okresu epoki środkowego i późnego oligocenu (30 – 23 mln lat temu) nie dostarczyły wystarczającej ilości danych.
Zmieniło się to dzięki odkryciu Saadanius hijazensis. Osobnik ten posiadał cechy charakterystyczne zarówno dla hominoidów, jak i małp Starego Świata. Z tego można wnioskować, że rozejście się ich dróg nastąpiło kilka milionów lat później, niż sądzono.
