Moment, kiedy wilki przestały być dzikimi drapieżnikami, a rozpoczęły życie u boku człowieka – jest sporny. Pewne jest jedynie, że ponad 10 tys. lat temu pies zajął w cywilizacji pozycję „najlepszego przyjaciela człowieka". Archeologom znane są pochówki ludzi i psów sprzed 14 tys. lat (np. w Niemczech).
Dobrze zachowana czaszka z Ałtaju to jedno z dwóch najstarszych znalezisk szczątków psa. Inne znalezisko – przypuszczalnie udomowionego psa – pochodzi z jaskini Goyet w Belgii.
Badania anatomiczne wskazują, że zwierzę z Ałtaju miało więcej cech psich niż wilczych. Aby to potwierdzić, naukowcy z Rosyjskiej Akademii Nauk pobrali próbki z siekacza i szczęki. Wyodrębnili materiał genetyczny. W laboratorium z zastosowaniem dodatkowych środków ostrożności, aby uniknąć zanieczyszczeń – zbadali prehistoryczne DNA.
Sekwencje genetyczne okazu z Ałtaju porównali z genami 72 współczesnych psów różnych ras, 30 wilków, czterech kojotów i 35 kopalnymi próbkami psowatych z obu Ameryk.
Wyniki badań ogłoszone w najnowszym wydaniu magazynu „PLoS ONE" potwierdziły, że zwierzę z Ałtaju było bliżej spokrewnione z dzisiejszymi psami niż z wilkami – na co wskazały cechy czaszki.