Po zwycięstwie nad Maurami w roku 1492 i zdobyciu całego Półwyspu Iberyjskiego, katoliccy królowie Hiszpanii postanowili położyć kres zróżnicowaniu wyznaniowemu na terytorium swojego państwa. Pod koniec XV wieku miały miejsce masakry Żydów i Muzułmanów, musieli oni przechodzić na wiarę chrześcijańską lub ratować się ucieczką. Sądy inkwizycyjne pracowały pełną parą aż do końca XVI stulecia.

Dzięki analizie DNA współczesnych mieszkańców Półwyspu Iberyjskiego (Hiszpanów i Portugalczyków), naukowcy mogli określić skalę tej integracji wprowadzanej przemocą. Badania te przeprowadzili naukowcy z brytyjskiego Uniwersytetu Leicester, zespołem kierował prof. Mark Jobling. Okazało się, że Maurowie są przodkami 10,6 proc. aktualnych mieszkańców Półwyspu Iberyjskiego, natomiast Żydzi sefardyjscy (wywodzący się z tego rejonu) są przodkami 19,8 proc. populacji. Wyniki te wskazują, że nawracanie siłą odbywało się na bardzo dużą skalę - objęło niemal 30 proc. społeczeństwa. Rezultaty badań publikuje American Journal of Human Genetics.

Aby osiągnąć takie rezultaty, naukowcy zbadali chromosom Y ponad tysiąca mężczyzn, Hiszpanów i Portugalczyków. Aby ustalić ich związki z populacją europejską Żydów sefardyjskich i Maurów, najpierw ustalili typowy profil chromosomu y dla współczesnej populacji arabskiej i berberyjskiej w północnej Afryce. Właśnie te populacje są potomkami Maurów wypędzonych z Półwyspu Iberyjskiego po 1492 roku. Ustalono taki wzorzec także dla Basków, uważanych za blisko spokrewnionych z oryginalnymi, starożytnymi populacjami Europy oraz dla żydów zamieszkujących obecnie Hiszpanię i Portugalię.