Jego twórcy (Wael Al Awar and Kenichi Teramoto) zbudowali w Arsenale potężną instalację z innowacyjnego materiału - soli i minerałów, odkrytych na terenie Zjednoczonych Emiratów Arabskich oraz z odpadów poprzemysłowych. Materiał ten może być alternatywą dla cementu. Jego skład chemiczny opracowano z pomocą naukowców, a prezentowana struktura ma pokazać realne zastosowanie w architekturze.
Jury - w składzie Kazuyo Sejima, Sandra Barclay, Lamia Joreige, Lsley lokko i Luca Mlinaripod - uznało, że jest to „odważny eksperyment, który zachęca nas do myślenia na temat odpadów i produkcji w skali lokalnej i globalnej oraz otwiera na nowe możliwości konstrukcyjne między rzemiosłem a wysoką technologią”.
Przyznano także Złotego Lwa dla najlepszego uczestnika 17 Międzynarodowej Wystawy Architektury, odbywającej się w tym roku pod hasłem „How will we live together?" („Jak będziemy żyć razem?” ) - dla kolektywu raumlaborberlin z Berlina, który prezentuje w Wenecji dokumentację działającego przez trzy tygodnie „pływającego uniwersytetu”, czyli tymczasowego laboratorium , utworzonego w 2018 roku w retencyjnym zbiorniku wody deszczowej. Była to przestrzeń różnych eksperymentów, np. z systemem filtracji wody a zarazem miejsce spotkań, warsztatów, wykładów i rozmów.
Srebrnym Lwem dla obiecujących młodych uczestników Biennale jury nagrodziło Foundation for Achieving Seamless Territory (FAST) – fundację o międzynarodowym składzie. działającą w Amsterdamie i Nowym Jorku za wystawę zatytułowaną „Arbuzy, sardynki, kraby, piaski i inne osady: Graniczne ekologie i Strefa Gazy” w centralnym pawilonie w Giardini. „Za śmiałą propozycję, która zaprasza nas do myślenia o podzielonych historiach, praktykach rolniczych, rytuałach życia codziennego oraz realiach osadnictwa i okupacji.” – czytamy w uzasadnieniu.
Dwa specjalne wyróżnienia przypadły też Rosji i Filipinom za pawilony narodowe. Rosja otrzymała je „za wrażliwą i staranną renowację architektoniczną zabytkowego pawilonu w Giardini, która otwiera go na najbliższe otoczenie i przyszłość”. A Filipiny za społecznościowy projekt „Structures of Mutual Support” („Struktury Wzajemnego Wsparcia”), reinterpretujący główne hasło tegorocznego Biennale „Jak będziemy żyć razem?” na „Jak budowac razem?” .
Indywidualnym wyróżnieniem uhonorowano Cave_bureau z Kenii za projekt „The Anthropocene Museum: Exhibit 3.0 Obsidian Rainan” . Ma on formę instalacji z obsydianu, tzn. ze skalnych odłamków zwieszających się z sufitu, co nawiązuje do kenijskiej jaskini Mbai, w której gromadzili się w połowie XX wieku antykolonialni bojownicy o wolność. W instalacji prezentowanej w Wenecji jest to miejsce służące współczesnej dyskusji na temat środowiska i architektury na kontynencie afrykańskim. A zarazem skłaniające do refleksji nad nasza globalną świadomością w nowej epoce geologicznej, zwanej antropocenem i licznych zagrożeń w niej dla ekosystemu.
Specjalnego Złotego Lwa in memoriam za całokształt twórczości przyznano Linie Bo Bardi (1914-1992), włoskiej architektce, projektantce, scenografce, artystce i krytyczce, która po II wojnie przeniosła się z Włoch do Brazylii i tam projektowała dzieła, uznane za symbole nowoczesności, m.in. Muzeum Sztuki w Sao Paulo.
Z powodu pandemii 17. Biennale Architektury było przesuwane dwukrotnie. W otwartym w maju Biennale uczestniczy 113 przedstawicieli 46 państw. W pawilonie polskim prezentujemy projekt „Trouble in Paradise”, przygotowany przez zespół młodych polskich architektów PROLOG +1. Biennale można oglądać w Wenecji do 21 listopada
