Skoncentruj się na sobie

Krótko mówiąc: mamy problemy z koncentracją. Stwierdzamy, że jesteśmy zwyczajnie przepracowani i odliczamy dni do najbliższego urlopu, albo że brakuje nam magnezu, czy też letniego słońca. Zazwyczaj mamy rację.

Jednak czasem brak koncentracji może być symptomem dużo poważniejszych schorzeń, czy zaburzeń. Ze względu na nasz wiek ADHD możemy wykluczyć, chyba, że ktoś dużo wcześniej nam je zdiagnozował.

Panowie z całą pewnością mogą też odrzucić zespół napięcia przedmiesiączkowego. Jednak niemożność skupienia uwagi może być także oznaką syndromu chronicznego zmęczenia, depresji, choroby Alzheimera, PTSD lub raka mózgu.

[srodtytul]Syndrom chronicznego zmęczenia[/srodtytul]

Jeżeli naszemu brakowi koncentracji towarzyszą: poczucie ciężkiego zmęczenia, które przychodzi nagle (zwłaszcza jeśli mamy za sobą grypę), obniżona temperatura ciała i dreszcze, bóle gardła i powiększone gruczoły limfatyczne w okolicach szyi i pach, bóle stawów i mięśni bez opuchlizny, bóle głowy, sen, który nie przynosi odpoczynku, oraz wahania nastrojów - najprawdopodobniej cierpimy na syndrom chronicznego zmęczenia.

Przyczyna tego zaburzenia jest nieznana. Mówi się, że czynnikami ryzyka są stres i stany lękowe, niewyleczona grypa i złe nawyki żywieniowe. Zakłada się bowiem, że ma ona podłoży wirusowe, lub jest reakcją naszego systemu immunologicznego.

Syndrom chronicznego zmęczenia to bardzo stresująca choroba i wymaga emocjonalnego wsparcia ze strony innych, jak też lekarstwa na doskwierające objawy. Badania wykazują, że w tym przypadku bardzo skuteczne są wszelkiego rodzaju psychoterapie.

[srodtytul]Depresja[/srodtytul]

Depresja to zaburzenie nastroju, któremu towarzyszy poczucie straty, głęboki smutek i frustracja.

Nieleczona depresja zazwyczaj pogłębia się i może doprowadzić do samobójstwa, dlatego warto przyjrzeć się sobie pod tym kątem. Jeżeli więc, oprócz braku koncentracji, mamy problemy ze snem, znacznie zmienił się nam apetyt (zmniejszył, bądź zaostrzył), czujemy się zmęczeni, pozbawieni energii, bezwartościowi, nienawidzimy się i czujemy się winni, jesteśmy poirytowani bądź wyciszeni emocjonalnie (apatyczni), pojawiają się myśli samobójcze, albo poczucie beznadziei, utraciliśmy zainteresowanie seksem - powinniśmy natychmiast zgłosić się do lekarza psychiatry.

Jeśli mamy opory przed takim specjalistą, skontaktujmy się z naszym lekarzem pierwszego kontaktu, który też może nas wspomóc w tej sytuacji.

Depresję leczy się zazwyczaj dwutorowo - środkami farmakologicznymi i terapią. Warto podjąć leczenie już we wczesnym stadium choroby, gdyż jest ono mniej uciążliwe dla pacjenta, ale przede wszystkim nie pozwala się mu w swej chorobie pogrążać.

[srodtytul]Choroba Alzheimera[/srodtytul]

Choroba postępującej degeneracji mózgu, której efektem jest utrata pamięci i obniżenie funkcjonowania intelektualnego to choroba Alzheimera. Jej początkowe objawy łatwo pomylić z naturalnymi oznakami „starzenia się”.

Najwcześniej pojawiają się problemy z koncentracją i problemy z zapamiętywaniem nowych informacji, niepokój i wycofanie, a także bezsenność, lub zmiany nawyków spania, utrata wagi i skurcze mięśni.

Po zaobserwowaniu u siebie takich zmian, należy udać się jak najszybciej do lekarza. Prace nad lekiem przeciwko chorobie nadal trwają. Na rynku dostępne są jednak środki, które mogą znacznie opóźnić rozwój choroby.

[srodtytul]PTSD[/srodtytul]

PTSD – czyli syndrom stresu pourazowego, to zaburzenie lękowe, które jest wynikiem traumatycznego wydarzenia w naszym życiu, które sprawiło, że poczuliśmy, iż jest ono zagrożone. Jeżeli zatem miało w naszym życiu miejsce takie zdarzenie, które powraca do nas w koszmarach nocnych, w uporczywych myślach, jesteśmy ciągle poirytowani, nadmiernie podejrzliwi, czujemy się winni, mamy poczucie beznadziei, powinniśmy - jak w przypadku depresji - udać się jak najszybciej do lekarza psychiatry, który może nam pomóc.

Leczenie wygląda podobnie jak w przypadku depresji – jest połączeniem farmakologii z terapią. Im szybciej zgłosimy się po pomoc, tym szybciej będziemy mogli wrócić do normalnego funkcjonowania.

[srodtytul]Rak mózgu[/srodtytul]

Poza problemami z koncentracją rakowi mózgu towarzyszą zazwyczaj takie objawy jak: bóle głowy, drgawki (konwulsje), mdłości i wymioty, osłabienie bądź tracenie czucia w kończynach, potykanie się lub brak koordynacji podczas chodzenia, nienormalne ruchy oczu, zmiany we wzroku, senność, zmiany osobowości lub pamięci, zmiany mowy i słuchu. Jeżeli któreś z tych symptomów do nas pasują, jak najszybciej powinniśmy wykonać badanie głowy. Rak mózgu, jak każdy nowotwór, im wcześniej wykryty, daje większe szanse na wyleczenie.

Warto zatem przyjrzeć się naszemu brakowi koncentracji z innej strony niż zazwyczaj, jednak nie należy się aż nadto przejmować – najczęściej jest on po prostu oznaką przemęczenia i aby się go pozbyć wystarczy się porządnie wyspać.

Choroby Nowotwory Styl Życia

Pozostało 91% artykułu