Biblioteka Narodowa jest również archiwum piśmiennictwa polskiego gromadzącym rękopiśmienne spuścizny najwybitniejszych literatów i uczonych.
Wśród ostatnio podjętych zadań znajduje się zgromadzenie unikatowej kolekcji rękopisów wybitnych żyjących pisarzy polskich. Kolekcja będzie obejmować twórców różnych generacji i różnych nurtów literatury współczesnej, pisarzy często od dziesięcioleci obecnych w literaturze polskiej i trwale już w nią wpisanych.
Celem, który przyświeca temu projektowi, oprócz zachowania materialnej tkanki kultury polskiej dla przyszłych pokoleń, jest również promocja literatury i czytelnictwa – wskazanie na wyjątkowe znaczenie dorobku pisarzy współczesnych, zwrócenie uwagi na znaczenie polskiej literatury.
W ostatnich latach zbiory literackie Biblioteki Narodowej wzbogaciło archiwum Zbigniewa Herberta, Mirona Białoszewskiego, Adama Ważyka, Karola Irzykowskiego, Kazimierza Brandysa, Stanisława Grochowiaka, Agnieszki Osieckiej, Tadeusza Konwickiego, Wiktora Woroszylskiego, Mirona Białoszewskiego, Kazimierza Moczarskiego i Marka Nowakowskiego. Osobne miejsce należy się zbiorom Czesława Miłosza, ponieważ do BN zostało przekazane nie tylko jego prywatne archiwum z Kalifornii i Krakowa, ale także rodzinne archiwum rodu Miłoszów z dokumentami sięgającymi XVI w.
Na wspomnienie zasługuje również gromadzenie spuścizn najwybitniejszych polskich uczonych. W ostatnich latach do BN jako dary trafiły znakomite archiwa prof. Leszka Kołakowskiego z Oxfordu, prof. Michała Głowińskiego, prof. Krystyny Kersten, prof. Jerzego Łojka, prof. Hanny Kirchner, prof. Feliksa Konecznego, prof. Kazimierza Wyki, prof. Kazimierza Kumanieckiego. A także publicystów i pisarzy, np. Marka Skwarnickiego i Jerzego Turowicza z „Tygodnika Powszechnego".
