Jak ważne są strategiczne połączenia przez tzw. korytarze, wiemy dobrze z historii. W 1939 r. polska odmowa budowy eksterytorialnego połączenia Rzeszy z Prusami Wschodnimi przez tzw. korytarz gdański stała się jedną z przyczyn niemieckiego ataku na Polskę. Kilkanaście lat później eksterytorialna autostrada łącząca RFN z Berlinem Zachodnim przez terytorium NRD pozwoliła przetrwać zachodniej części dawnej stolicy Niemiec w samym środku bloku komunistycznego. Inny korytarz, suwalski jest od początku lat 90. solą w oku Federacji Rosyjskiej. Już na początku lat 90. Rosja przymierzała się do budowy eksterytorialnej autostrady łączącej Białoruś z obwodem królewieckim. Strategiczna droga przebiegałaby przez terytoria Polski i Litwy.
Korytarz suwalski – miękkie podbrzusze wschodniej flanki NATO
Strach pomyśleć, co by po niej krążyło, gdyby uwiedzione bajką o końcu historii Warszawa i Wilno na ten projekt się zgodziły. Szczęśliwie nikt po naszej stronie projektu nie podjął, co – zwłaszcza w dobie wojny – strategicznej wagi ani znaczenia korytarza suwalskiego nie umniejsza. To wciąż miękkie podbrzusze wschodniej flanki NATO.
Czytaj więcej
W poniedziałek otwarcie obwodnicy Łomży, ostatniego w Polsce odcinka trasy Warszawa–Helsinki, klu...
Piszę o tym wszystkim w związku z nieodpowiedzialnym i karygodnym opóźnieniem budowy Via Baltica przez sojusznicze, stowarzyszone jak my z UE i NATO, państwa bałtyckie. Planowana od dekad droga, mająca połączyć Europę Zachodnią z Finlandią, ma przebiegać przez terytoria Polski, Litwy, Łotwy oraz Estonii i kończyć się połączeniem promowym z Helsinkami. Polska oddała właśnie do użytku swój odcinek połączenia. Litwini przebąkują, że ich fragment drogi zostanie oddany w roku 2030. Na Łotwie i Estonii projekt wciąż jest w proszku. Skąd ta nieodpowiedzialność?
Via Baltica, połączenie arcyważne z powodów gospodarczych i obronnościowych
Przecież wystarczy rzut oka na mapę, by zrozumieć, jak arcyważne jest to połączenie z powodów gospodarczych i obronnościowych. Ta arteria jest kluczowa nie tylko jako podstawowa infrastruktura dla międzynarodowego (ale i wewnątrzunijnego) handlu, ale również jako główna linia współdziałania na wypadek wojny. Jej znaczenie z perspektywy potrzeby szybkiego transferu wojsk jest absolutnie podstawowe.
