Kurs złotego przełamał bardzo ważny psychologicznie poziom 3,5 za euro. Jeszcze w ostatni piątek marca europejska waluta kosztowała na rynku międzybankowym niemal 3,52 zł, a w ostatnim dniu mijającego tygodnia tylko 3,4750 zł. Jest to wynik poprawy nastrojów na rynkach światowych oraz oczekiwań na podwyżki stóp procentowych w Polsce. Widać je po rosnącym oprocentowaniu na rynku międzybankowym. W ciągu tygodnia trzymiesięczny WIBOR wzrósł aż o 0,12 pkt proc., do poziomu 6,27 proc. (główna stopa NBP wynosi 5,75 proc.).
Analitycy Pekao twierdzą, że teraz kurs euro do złotego będzie zmierzał w kierunku poziomu 3,46. W dłuższym okresie zaś magnesem przyciągającym inwestorów będzie rekordowy poziom 3,35, osiągnięty w 2001 r., kiedy euro funkcjonowało jedynie w obrocie bezgotówkowym. Trudno jednak liczyć, że ta bariera zostanie szybko osiągnięta. Z drugiej strony po tak silnym umocnieniu złotego zawsze istnieje ryzyko korekty.
Na uwagę zasługuje również dolar. Po raz pierwszy od 1994 r. waluta ta kosztowała tylko 2,20 zł. Wtedy jednak kurs złotego nie był płynny. W ostatnim dniu tygodnia dolar osłabił się, ponieważ wzrosły szanse na obniżenie stóp procentowych przez Fed na kwietniowym posiedzeniu aż o 0,5 pkt proc.
Na giełdzie nastroje również były dobre, choć trudno mówić o fali optymizmu. WIG20 zyskał w ciągu pięciu dni 1,6 proc., WIG wzrósł o 1,4 proc.
Co do dalszych perspektyw, analitycy są podzieleni. Wielu uważa, że wzrost może się utrzymać i WIG20 spróbuje w końcu osiągnąć barierę 3150 pkt, która była szczytem podczas lutowego wzrostu. Taki scenariusz wspiera fakt, że po fatalnych danych z amerykańskiego rynku pracy ceny akcji nie zaczęły spadać. Wskazuje to, że inwestorzy już dyskontują recesję w Stanach Zjednoczonych i to może nawet głębszą, niż oczekiwano jeszcze dwa miesiące temu. W marcu w amerykańskiej gospodarce ubyło 80 tys. miejsc pracy, o 60 proc. więcej niż prognozowano.
