Targi o redukcję dwutlenku węgla

Po spotkaniu minister Nowicki był optymistą. – Mamy nadzieję, że uda się uzyskać wyjątek dla elektrociepłowni. Z elektrowniami może być trudniej – mówił dziennikarzom. Ale same ciepłownie to już byłby sukces. Bo rachunki za ciepło stanowią przeciętnie 8 proc. budżetów gospodarstw domowych, a za energię elektryczną – 4 proc.

Pakiet energetyczno-klimatyczny jest już teraz w fazie uzgodnień między Parlamentem Europejskim i państwami członkowskimi. Ambitne cele zostały z pompą zatwierdzone w 2007 r., ale teraz, gdy przychodzi do akceptacji szczegółowych rozwiązań, coraz więcej państw członkowskich zaczyna mieć wątpliwości. Największy kraj, Niemcy, boi się utraty konkurencyjności i przenoszenia produkcji do krajów, które nie dbają o klimat. Przemysł uzyskał poparcie samej niemieckiej kanclerz, która powiedziała wprost, że nie będzie mogła poprzeć „destrukcji niemieckiej miejsc pracy poprzez źle skonstruowaną politykę klimatyczną”. Berlin żąda całkowicie darmowych pozwoleń na emisję CO

2

dla takich branż, jak huty, czy producenci aluminium, i częściowo darmowych dla innych gałęzi przemysłu.

Coraz większe emocje pakiet budzi również w Wielkiej Brytanii, gdzie eksperci ostrzegają przed skokowym wzrostem cen energii spowodowanym koniecznością zwiększenia udziału energii odnawialnej. Totalną krytykę przypuścił również rząd włoski.

Komisja Europejska liczy teraz na autorytet francuskiego prezydenta, który do końca roku stoi na czele UE. Z braku innych sukcesów (kryzys w Gruzji, odrzucony traktat lizboński) Nicolas Sarkozy na pewno będzie chciał pochwalić się pakietem energetyczno-klimatycznym. – Liczę na prezydenta Francji, że doprowadzi do uchwalenia pakietu w wersji nieosłabionej – powiedział Jose Barroso, przewodniczący KE.