Ze statuetkami twardo stąpają po ziemi

Szesnastoletni Filip właśnie zaczął naukę w pierwszej klasie liceum. Podkreśla, że teraz szkoła jest dla niego najważniejszą sprawą. A jeszcze nie tak dawno przebywał w świecie filmu – m.in. na duńskim planie, ale też na festiwalowych pokazach i bankietach.

[wyimek] [link=http://www.rp.pl/temat/362784_Mlode-Kino.html]Czytaj więcej w serwisie Młode Kino[/link][/wyimek]

Kilka tygodni temu przeżył zaskoczenie: drugi rok z rzędu dostał nagrodę w Karlowych Warach. W 2009 roku jury doceniło jego rolę w filmie Roberta Glińskiego „Świnki”. A na festiwalu w Gdyni uznano, że był to najlepszy debiut aktorski owego roku.

Teraz jurorzy czeskiego festiwalu przyznali Filipowi – ex aequo z grającym jego brata Mateuszem Kościukiewiczem – kolejną statuetkę. Za najlepszą rolę męską w „Matce Teresie od kotów”. Film wejdzie do kin 17 września.

[srodtytul]Prosto z ogłoszenia [/srodtytul]

W rodzinie Filipa nikt nie jest związany z kinem ani z żadną inną artystyczną dziedziną. Chłopak zapewnia, że wyjazd na casting był spowodowany impulsem. – Przeczytałem ogłoszenie w gazecie, że szukają czternastolatka. Pomyślałem: dlaczego nie. I pojechałem – rzuca lekko.

– Zaskoczył nas – przyznaje ojciec Paweł Garbacz. – Nie podejrzewaliśmy go o takie zainteresowania. Poza tym myśleliśmy, że szybko z tego castingu wróci, a on dostał dużą rolę.

[wyimek]Film Glińskiego zwrócił na mnie uwagę. Ale co się stanie, gdy dorosnę, zmienię się? Muszę mieć wykształcenie - Marcin Walewski[/wyimek]

Filip rzeczywiście nie wykazywał wcześniej scenicznych talentów, a wolny czas, jak większość jego rówieśników, spędzał przed komputerem.

– Teraz nie patrzę już na film jak na fajnie opowiedzianą historię – zapewnia. – Zwracam uwagę, jak zrobione są ujęcia, kto pojawia się w kadrze.

Sam musiał się zmierzyć z dwiema bardzo trudnymi psychologicznie rolami. W „Świnkach” grany przez niego bohater zostaje wciągnięty w przygraniczną prostytucję nastolatków. W „Matce Teresie od kotów” Pawła Sali chłopak, w którego się wcielił, razem ze starszym bratem zabija matkę. Niemal do końca nie zdając sobie sprawy z grozy czynu, jakiego się dopuścił.

– Miałem świadomość, jakie role gram, ale wchodziłem w nie i wychodziłem z nich – zapewnia Filip.

– To prawda – potwierdza ojciec. – Trudne sytuacje jakby spływają po nim. Zdaje sobie z nich sprawę, ale nie roztrząsa ich.

Reżyser Paweł Sala uważa to za przejaw dojrzałości. – Poruszaliśmy brutalne tematy, więc zapewniliśmy dzieciom opiekę psychologa. Okazało się jednak, że Filip fantastycznie rozróżnia fikcję od rzeczywistości. Nie mylą mu się te sfery. Umie natychmiast przejść z jednej do drugiej. Na planie dodatkowo opiekował się dziewczynką grającą jego siostrę. Ma w sobie dużo ciepłych odruchów – dodaje.

Nie bez znaczenia była też atmosfera na planie i dyskretna obecność rodziców: – Cały czas starałem się być obok. Przy „Świnkach” kilkakrotnie przyjeżdżałem na plan. Także z matką Filipa – mówi jego ojciec. – Podczas zdjęć do „Matki Teresy…” syn mieszkał z mamą w wynajętym przez produkcję warszawskim mieszkaniu.

[srodtytul]Kryształowo i zwyczajnie [/srodtytul]

– Nagrody robią wrażenie głównie na ludziach z branży – mówi Filip. Paweł Sala komentuje to tak: – Mam absolutną pewność, że Kryształowa Kula za główną rolę była potrzebna Mateuszowi Kościukiewiczowi i pomoże mu w karierze. Filip, mam wrażenie, świetnie poradzi sobie i bez niej. Mimo nagród nie jest rozpoznawalny. Kiedy więc z kolegami trafia w nowe towarzystwo, to kumple chwalą się jego dokonaniami. – Ej, wiesz, to aktor – mówią. – A ja muszę wyjaśniać, jak to było – uśmiecha się Filip.

Od 1 września wyjaśnień będzie trochę więcej, bo są i nowa szkoła, i nowi koledzy, i nowe zadania.

– Czeka mnie diametralna zmiana trybu życia – mówi.

– Trzeba zapomnieć o wakacyjnym rozleniwieniu i wziąć się za siebie. W gimnazjum nie za bardzo się przejmowałem nauką. Liceum to inna sprawa.

Od czasu „Świnek” dostaje różne propozycje filmowe, ale szkoła jest na pierwszym miejscu. To warunek rodziców: zdjęcia, owszem, ale niekolidujące z lekcjami, a więc w wakacje, weekendy. Tak nagrywał „Świnki” i „Matkę Teresę…”, a także mniejsze role, m.in. do filmu Magdaleny Łazarkiewicz „Maraton tańca” i duńskiego obrazu, którego tytułu na razie nie chce zdradzać. W październiku czeka go kilka dni na planie serialu „1920. Biało-czerwona”.

– Film Roberta Glińskiego zwrócił na mnie uwagę, ale co się stanie, gdy dorosnę, zmienię się? Muszę mieć wykształcenie – stwierdza rozsądnie.

[srodtytul]Wiele, ale nie wszystko[/srodtytul]

Filip już wie, czym są pierwsze zarobione pieniądze. Relatywnie spore. – Czasem to kilka moich pensji – ocenia ojciec.

Obaj zdecydowali, że założą konto, którym Filip będzie mógł dysponować jako dorosły. Ale pierwsza gaża zasiliła domowy budżet. Kupili lepszy telewizor, komputer. – Nie byłoby nas na nie stać – mówi ojciec.

– Film to jednak nie tylko materialna korzyść, ale też szansa na poznanie ludzi i przeżycie czegoś nieoczekiwanego – podkreśla Filip. Na razie łapie wiele okazji, choć nie każdą.

Odrzucił propozycję Polsatu, by w jednym z seriali tej stacji zagrać molestowanego chłopaka. – Nie chcę więcej ról kojarzonych z dawaniem d… na granicy – mówi twardo.

Za najbardziej niecodzienne filmowe doświadczenie uważa pracę na planie historycznego serialu z czasów wojny polsko-bolszewickiej. – Całkiem nieźle to wyszło – podsumowuje.

– To ambitny chłopak. Chce się rozwijać – mówi Sala. – Na jego prośbę Mateusz Kościukiewicz przywoził podręczniki aktorstwa. Prędzej czy później pewnie będzie startował do którejś ze szkół aktorskich. Oby się udało.

[srodtytul]Kariera z Santa Monica[/srodtytul]

Młodszy od Filipa o trzy lata Marcin Walewski o aktorskiej przyszłości nie myśli, chociaż dostał w Gdyni nagrodę za debiut w filmach „Wenecja” Jana Jakuba Kolskiego i „Trzy minuty. 21:37” Macieja Ślesickiego.

– Wolałbym zostać dziennikarzem telewizyjnym albo prezenterem – mówi.