Aktualizacja: 17.01.2011 22:14 Publikacja: 17.01.2011 22:14
W filmie Janusza Morgensterna debiutowała Jadwiga Jankowska-Cieślak
Foto: muzeum kinematografii w łodzi
[b]Był rok 1972, kiedy poruszył pan widzów filmem o trudnej, studenckiej miłości…[/b]
Janusz Morgenstern: Wtedy mieliśmy premierę, ale ukończyłem ten film prawie dwa lata wcześniej. Tyle że trafił na półkę. Musiałem wyrzucić trzy sceny, żeby móc go pokazać.
[b]Jakie to były sceny?[/b]
Dialogowe, ale o co w nich dokładnie chodziło, nie potrafię dziś powiedzieć. Zaniepokoiły jednak cenzorów.
[b]Nie kusiło pana, by w czasie rekonstrukcji je przywrócić?[/b]
Nie. Ale podczas prac nad rekonstrukcją innego mojego filmu – „Jowity” – miałem przez chwilę chęć trochę go podciąć. Z myślą o współczesnym widzu. Jednak uznałem, że ukończony film to artystyczna całość. Nie powinno się w nią ingerować.
[b]Rozumiem, że w „Trzeba zabić tę miłość” niczego by pan nie zmienił?[/b]
To mój ulubiony film, ale jedno bym w nim skrócił – tytuł. „Zabić tę miłość”, „Kill This Love”, jest mocniejsze, bardziej zwarte i lepiej brzmi w tłumaczeniu.
[b]Kto zaproponował panu tę mocną miłosną historię? Scenarzysta Janusz Głowacki?[/b]
Zaczęło się zupełnie inaczej. Któregoś dnia przeczytałem w gazecie notatkę o psie i jego właścicielu. Napisałem dziesięciominutowy scenariusz, który z czasem zaczął mi się rozrastać, dając nadzieję na coś bardzo ciekawego i zupełnie innego niż to, co robiłem wcześniej (reżyser miał już na koncie m.in. debiutanckie „Do widzenia, do jutra” (1960 r.), „Dwa żebra Adama” (1963 r.), „Jowitę” (1967 r.) i serial „Kolumbowie” – przyp. red.). Myślałem o innej formie, konstrukcji, ale musiałem dopracować tekst. Zwróciłem się do Janusza Głowackiego, żeby napisał, głównie dialogi, bo większość scen miałem już wymyślonych. Udało się nam dobrze współpracować, co – szczególnie przy takim utworze – jest niesłychanie trudne. Wspominam ten film jako wydarzenie skomplikowane, ale też oryginalne i niebanalne.
[b]„Trzeba zabić tę miłość” poruszyło widzów nie tylko samą opowieścią, ale też ekspresyjnymi, niemal dokumentalnymi zdjęciami Zygmunta Samosiuka, dynamicznym montażem i znakomitą debiutancką rolą Jadwigi Jankowskiej-Cieślak. Jak pan trafił na tę dziewczynę?[/b]
Zaczęło się od „Kolumbów” – to z kolei mój ukochany serial. Zacząłem go kręcić w 1968 roku, ale wcześniej, w ostatniej fazie przygotowań, poprosiłem na próbne zdjęcia właśnie Jankowską-Cieślak, którą zauważyłem, już nie pamiętam w jakich okolicznościach. Na zdjęciach bardzo mi się spodobała, ale powiedziała, że chce jechać na wakacje. Była wtedy chyba po pierwszym roku studiów. Powiedziałem: „Jedź”. U mnie bardzo się liczy instynkt. Wiedziałem, że to zdolna dziewczyna, iż się jeszcze spotkamy, ale nie przy „Kolumbach”.
[b]Nie był to „wojenny” typ urody i charakteru?[/b]
Właśnie. Powiem jednak pani, że nie było łatwo obsadzić ją w „Trzeba zabić tę miłość”. Bardzo mi to odradzano. Musiałem zrobić próbne zdjęcia. Poprosiłem wtedy Jadwigę Jankowską-Cieślak, by podpowiadała tekst, była partnerem dla kolejnych aktorów. Do niej ich dopasowywałem, przy czym na nagraniach jej twarzy nie było widać. Mnie to jednak wystarczyło. I nie pomyliłem się. Uniosła ten film. Mimo że znam każde ujęcie niemal na pamięć, sam chętnie jeszcze raz ją zobaczę.
[ul][li] „Trzeba zabić tę miłość”, kino Kultura, ul. Krakowskie Przedmieście 21/23, tel. 22 826 33 35 poniedziałek, godz. 20 [/li][/ul]
© Licencja na publikację
© ℗ Wszystkie prawa zastrzeżone
Źródło: Życie Warszawy
[b]Był rok 1972, kiedy poruszył pan widzów filmem o trudnej, studenckiej miłości…[/b]
Janusz Morgenstern: Wtedy mieliśmy premierę, ale ukończyłem ten film prawie dwa lata wcześniej. Tyle że trafił na półkę. Musiałem wyrzucić trzy sceny, żeby móc go pokazać.
W filmie „September 5” ekipa telewizji ABC na żywo relacjonuje zamach terrorystyczny podczas igrzysk w Monachium w 1972 r. Program oglądało 900 mln ludzi na całym świecie.
„Nigdy nie będziesz aktorem!” – krzyczał na niego legendarny trener Zbigniew Zaremba, szkoleniowiec biegaczy warszawskiego Lotnika i polskiej kadry olimpijskiej. Chciał w ten sposób wymusić na swoim podopiecznym porzucenie aktorstwa na rzecz kariery biegowej, bo widział w nim spory talent. Ale Daniel Olbrychski postawił na swoim i kina nie porzucił.
Pełnoletność to wiek, w którym nie unika się tematów niewygodnych, trudnych a niekiedy także i bolesnych - podczas 18. Międzynarodowego Festiwalu Kina Niezależnego Mastercard OFF CAMERA, odbywającego się w dniach 25.04 – 04.05.2025 roku w Krakowie nie zabraknie próby odpowiedzenia na te najbardziej niejednoznaczne pytania, w tym o naturę miłości oraz zemsty. Ogłoszono kolejne filmy, które można będzie zobaczyć w ramach sekcji specjalnych „Oko za oko” i „Miłość zwycięży” w czasie Międzynarodowego Festiwalu Kina Niezależnego Mastercard OFF CAMERA.
Śmierć 95-letniego Gene’a Hackmana, zdobywcy dwóch Oscarów, który już dawno temu dobrowolnie wybrał aktorską emeryturę, rodzi trudne pytanie. Czy on i jego żona Betsy Arakawa popełnili rozszerzone samobójstwo?
Regulacje wywierają coraz większą presję na biznes, by działał w sposób bardziej zrównoważony. Jednak rośnie też opór firm wobec tych wymagań, tym bardziej że wiele z nich oznacza duży wysiłek i spore koszty ekonomiczne i społeczne.
Słynny aktor Hollywood, dwukrotny laureat Oscara Gene Hackman został znaleziony martwy w swoim domu w Santa Fe - podała amerykańska policja informując, że nie żyje też żona gwiazdora, pianistka Betsy Arakawa.
Elektromobilność to dzisiaj już nie jest pytanie „, czy”, tylko „jak”. Jaki samochód wybrać? O jakiej mocy? Z jak dużą baterią? Wreszcie, z jaką ładowarką? W przypadku samochodów marki Mercedes niezmienne jest jednak to, że wszystkie łączą wysoką efektywnością oraz lokalnie bezemisyjną jazdą z osiągami, komfortem i bezpieczeństwem.
„Nigdy nie będziesz aktorem!” – krzyczał na niego legendarny trener Zbigniew Zaremba, szkoleniowiec biegaczy warszawskiego Lotnika i polskiej kadry olimpijskiej. Chciał w ten sposób wymusić na swoim podopiecznym porzucenie aktorstwa na rzecz kariery biegowej, bo widział w nim spory talent. Ale Daniel Olbrychski postawił na swoim i kina nie porzucił.
W filmie „September 5” ekipa telewizji ABC na żywo relacjonuje zamach terrorystyczny podczas igrzysk w Monachium w 1972 r. Program oglądało 900 mln ludzi na całym świecie.
„Wąwóz” to ciekawe kino romantyczne i nieudane postapo w jednym.
„Świt Ameryki” to zdekonstruowany western o początkach USA. Świetny.
Fani Roberta Eggersa są „Nosferatu” zachwyceni. Ja należę do miłośników operowej wersji losów hrabiego Draculi w optyce Francisa Forda Coppoli. Może dlatego oczekuję od wampira arystokraty uwodzącego magnetyzmu, a nie monstrualności?
W Iranie Mohammad Rasoulof został skazany na osiem lat więzienia, chłostę, zakaz pracy i konfiskatę mienia. Ale nakręcony potajemnie film „Nasienie świętej figi” o urzędniku totalitarnego reżimu teraz walczy o Oscara.
Oscar to sława, wielkie pieniądze i nowe możliwości w świecie filmu. Jednak laureaci statuetek muszą pamiętać o kilku zasadach, które narzuca im Amerykańska Akademia Sztuki i Wiedzy Filmowej. Lista zakazów i nakazów została jasno sformułowana.
Pozostają anonimowi, nie dostają żadnych nagród podczas ceremonii wręczenia Oscarów, a mimo ich praca jest kluczowa, bo bez „wypełniaczy” oscarowa noc nie byłaby możliwa. Kim są „wypełniacze krzeseł”, ile zarabiają i jak zdobywa się taką pracę?
Masz aktywną subskrypcję?
Zaloguj się lub wypróbuj za darmo
wydanie testowe.
nie masz konta w serwisie? Dołącz do nas
