Wszechstronne zainteresowania splatają się w jego twórczości od trzydziestu lat. Scenę Plastyczną Leszek Mądzik założył w 1969. Rok później powstał jego pierwszy plakat do „Powiększenia” Antonioniego. Większość następnych graficznych projektów wiąże się z teatrem.
Artysta przede wszystkim projektuje plakaty do własnych spektakli: „Wilgoci”, „Kiru”, „Przejścia”, „Wrót”, „Odchodzi”. Wszystkie mówią o tajemnicy egzystencji, życiu i przemijaniu, odwiecznej wędrówce człowieka. W przestrzeni teatralnej rozgrywają się w mroku rozświetlanym zimnym blaskiem światła. Śmiertelne przerażenie i rozpacz miesza się w nich z metafizyczną nadzieją. Są to niezwykłe wizyjne widowiska, głęboko zapadające w pamięć. O ile jednak na każdy spektakl Sceny Plastycznej KUL składa się cała sekwencja obrazów, to plakaty wyrażają podobne klimaty jednym mocnym kadrem, przedstawiającym skuloną sylwetkę w świetlistym tunelu, twarz ukrytą w dramatycznie wzniesionych dłoniach lub ekspresyjnie skręcone ciało.
- Teatr, fotografia i plakat żywią się sobą nawzajem - mówi Leszek Mądzik. - Plakat potrzebuje największego skrótu, prostoty i lapidarności. Jest podpisem pod wydarzeniem, które ma anonsować. W kalejdoskopie obrazów ogarniających nas wokół, pragnę wyzwolić refleksję, która zatrzyma nas na dłużej.
W plakatach do spektakli innych reżyserów Mądzik potrafi wyjść poza własny świat. I w syntetycznym wyrazistym znaku oddać istotę dramatu. Tak, jak w projekcie do „Makbeta” w Teatrze im. Juliusza Osterwy w Lublinie, przedstawiającym podłogę z zakrwawionymi szczelinami. Artysta swobodnie czuje się także w lżejszych tonacjach, gdy pokazuje magiczną stronę teatru, tworzoną na scenie przez grę aktorów i masek. Najchętniej sięga wtedy po japońskie maski z teatru no - jak na plakacie Międzynarodowego Festiwalu Teatralnego Malta w Poznaniu - lub po karnawałowe maski weneckie. Kiedy Mądzik opowiada o swej fascynacji sztucznością i prawdą teatru, jego prace niespodziewanie ożywają wszystkimi kolorami.
Nawet na plakacie do swego pierwszego spektaklu dla dzieci „Blask” we Wrocławskim Teatrze Lalek pokazuje stado wesołych pstrokatych papug, zachęcających do włączenia się we wspólną zabawę.
