Tworząc wykorzystuje lastriko, mydło, popiół, sól, włosy, filc, stare deski, rdzewiejące pręty i metalowe płyty. Konstruuje ascetyczne obiekty i instalacje według wymiarów własnego ciała, przez co stają się bardziej osobiste.
Do połowy lat 80. tworzył metaforyczne rzeźby figuratywne odnoszące się do spraw egzystencjalnych (m.in. „Św. Wojciech”, 1987 r.). Od początku lat 90. jego wypowiedzi charakteryzuje minimalizm. Również ciało pokazuje w sposób zakamuflowany, poprzez przedmioty, które są z nim ściśle związane (np. łóżko, trumna) oraz poprzez ślady (np. pot, mocz, łzy).
Ciepło i zapach to kolejny ważny temat jego realizacji. Na 45. Biennale Weneckim (1993 r.) zaprezentował „Korytarz mydlany” i lastrikowe płyty podgrzane elektrycznie do temperatury ludzkiego ciała. W swojej twórczości powraca też do dramatu drugiej wojny światowej. Urodził się w Warszawie. Studiował w warszawskiej ASP (1980 – 1985). W 1986 r. współtworzył formację artystyczną Świadomość Neue Bieriemiennost. W1989 r. w Sztokholmie postawiono pomnik jego autorstwa, poświęcony ofiarom katastrofy promu „Estonia”.
