Srebrna biżuteria jest symbolem sztuki użytkowej z czasów PRL. Budzi coraz większe zainteresowanie kolekcjonerów. Rośnie liczba transakcji w internecie. Instytut Sztuki PAN wydał monografię Michała Myślińskiego „Rozbite zwierciadło. Biżuteria i galanteria Spółdzielni Przemysłu Artystycznego Imago Artis". Jest to poradnik dla kolekcjonerów i antykwariuszy. Zawiera setki fotografii wzorów produkowanych przez Imago Artis, indeks nazwisk i spis obiektów.
Michał Myśliński, historyk sztuki, zbadał archiwa spółdzielni, która istniała w latach 1947–1998. Dotarł do byłych pracowników lub ich spadkobierców. Dzięki książce krążące po rynku wyroby przestaną być anonimowe. Okazuje się, że wytwarzano nawet nożyki z kości słoniowej do cięcia papieru. W PRL istniało pięć wielkich spółdzielni zajmujących się srebrną biżuterią i drobną galanterią: ORNO, Warmet, Imago Artis, Rytosztuka, Metaloplastyka. Zrzeszone były w Cepelii (Centrali Przemysłu Artystycznego i Ludowego). Wyroby tych spółdzielni to ręczna, kunsztowna robota. Przydałyby się monografie ich wszystkich.
