Zapłata za błąd medyka nie tak szybka

Najnowsza uchwała Sądu Najwyższego usuwa niejasność pozasądowej procedury dochodzenia odszkodowania za błędy medyczne i łagodzi jej rygoryzm z korzyścią dla placówek medycznych.

30 dni na decyzję

Uniwersytecki Szpital Kliniczny im. Jana Mikulicza-Radeckiego we Wrocławiu odesłał pacjenta do innego szpitala, ponoć według miejsca zamieszkania, gdzie ten po kilku dniach zmarł.

Żona i dzieci zmarłego wystąpiły o 250 tys. zł zadośćuczynienia, zarzucając szpitalowi, że nie leczył pacjenta, ale odesłał go do gorszej placówki.

Dolnośląska Wojewódzka Komisja ds. Orzekania o Zdarzeniach Medycznych stwierdziła zdarzenie uprawniające do proponowanego zadośćuczynienia, ale szpital milczał. Tymczasem według art. 67e ust. 1 ustawy o prawach pacjenta nieprzedstawienie przez placówkę medyczną w terminie 30 dni stanowiska jest równoznaczne z akceptacją wniosku co do okoliczności w nim wskazanych i proponowanego odszkodowania.

Ostra egzekucja

Komisja wystawiła więc zaświadczenie, że rodzinie należy się 250 tys. zł. Szpital odwołał się i dopiero wtedy zaproponował 500 zł zadośćuczynienia, ale komisja odwołanie odrzuciła jako już nieaktualne, a komornik wyegzekwował 250 tys. zł.

Szpital skierował pozew do sądu. Sąd okręgowy go oddalił, a Sąd Apelacyjny we Wrocławiu nabrał wątpliwości, czy po takim milczeniu szpital może kwestionować zaproponowane zadośćuczynienie, a wojewódzka komisja wystawić zaświadczenie stanowiące dla komornika tytuł wykonawczy.

Pełnomocnik szpitala adwokat Marcin Haśko przekonywał SN, że ciało pozasądowe nie powinno wydawać quasi-orzeczeń bez kontroli sądowej.

– Literalnie patrząc na przepis, brak reakcji placówki medycznej oznacza akceptację wniosku, ale trzeba na tę procedurę patrzeć szerzej, że przewiduje drugą instancję, a jeżeli jest prawo do odwołania, to znaczy, że także do zgłoszenia innej kwoty zadośćuczynienia czy jego kwestionowania – wskazał sędzia SN Grzegorz Misiurek. – Tym bardziej że werdykt komisji nie wymaga sądowej klauzuli wykonalności. Podsumowując, procedurę przed komisją należy stosować ściśle – dodał sędzia.

– To trafna uchwała, trudno bowiem wyciągać negatywne konsekwencje wobec osoby, która nie chce ugodowego rozwiązania sporu – wskazuje mec. Juliusz Janas. – Odradzam jednak korzystanie z pozasądowej procedury. Najwięcej można uzyskać w sądzie, a i tak na każdym etapie sprawy można zawrzeć ugodę.

Sygnatura III CZP 13/16

Opinia dla „Rz"