Holandia zawsze ma swojego radykała

Holandia to pierwszy, obok Wielkiej Brytanii, kraj UE, w którym odbywają się wybory do Parlamentu Europejskiego. Wyniki poznamy dopiero w niedzielę wieczorem, gdy zamknięte zostaną lokale wyborcze we wszystkich 28 państwach. To kraj o bardzo rozdrobnionej scenie politycznej – obecnie w rządzie są aż cztery partie. Ale wiadomo, że te wybory to pojedynek między dwoma politykami: Markiem Ruttem i Thierrym Baudetem.

Ten pierwszy to polityk liberalnej VVD, na stanowisku premiera już drugą kadencję, od 2010 r. Naprzeciwko niego staje właściwie nowicjusz. Thierry Baudet zaistniał dopiero w 2016 r., gdy jego Forum na rzecz Demokracji (wtedy jeszcze organizacja, a nie partia) przeprowadziło udaną kampanię, której celem było zorganizowanie referendum w sprawie ratyfikacji porozumienia stowarzyszeniowego UE–Ukraina. Ostatecznie go nie zablokował, ale stał się znany opinii publicznej jako wielki przeciwnik rozszerzania UE na wschód. I jako przyjaciel Rosji. Ale to tylko niektóre z cech charakterystycznych wschodzącej gwiazdy europejskiego populizmu. Można już powiedzieć, że zdetronizował Geerta Wildersa, lidera Partii Wolnościowej, który z kolei zainaugurował swój projekt polityczny w 2004 r., dwa lata po zabójstwie innego polityka skrajnej prawicy Pima Fortuyna.