Wystawę „Ulay was here” (Ulay tu był) artysta projektował z kuratorami jeszcze zanim zmarł w marcu 2020 roku. To solowy pokaz, prezentujący jego własną karierę jako pioniera fotografii polaroidowej, performansu i body-artu. Miał imponujący dorobek.
Największą sławę zyskał, współpracując z Mariną Abramović przez 12 lat, od połowy lat 70. do połowy 80. XX wieku; ich wkład we wspólne projekty był co najmniej równorzedny. Wzajemnie się inspirowali, tworząc ekstremalne, nowatorskie performance, przekraczając granice płci i cielesności.
Ich wspólne działanaia miały niezwykłą intensywność, np. w „Breathing In / Breathing Out” (1977) w na pozór niekończącym się pocałunku ryzykowali niemal utratę przytomności.
Ostatnim projektem pary była sfilmowana spektakularna akcja „The Lovers/The Great Wall” z 1988 roku. Oboje przemierzali Mur Chiński: ona ze wschodu, on z zachodu. W założeniu mieli spotkać się pośrodku muru i przypieczętować to spotkanie ślubem: Po 90 dniach spotkali się w połowie drogi, ale zdecydowali, że się rozstaną.Wtedy do osobistych konfliktów doszły jeszcze między nimi sądowe spory o pieniężne wpływy z prezentacji ich wspólnych prac.
Ale po śmierci Ulaya w marcu 2020. Marina w mediach społecznościowych napisała: „Z wielkim smutkiem przyjęłam informację, że mój przyjaciel i były partner Ulay dzisiaj zmarł. Był wyjątkowym artystą i człowiekiem, którego będzie bardzo brakować. Pocieszające jest to, że jego sztuka i dziedzictwo przetrwają.”
