Jest jednym z najbardziej rozpoznawalnych artystów. Postrzegany jako skrajny ekscentryk realizował swoje surrealistyczne wizje jako malarz, projektant. Płonące żyrafy, topniejące zegary stały się jego znakami rozpoznawczymi, ale to zaledwie ułamek jego bogatej twórczości.

Autorzy dwuczęściowego dokumentu skoncentrowali się na opowiedzeniu historii Dalego od czasu, gdy pojawiła się w jego życiu ukochana Gala. Poznali się w Paryżu w 1929 roku. Dali miał wtedy 25 lat i był już indywidualistą – został wyrzucony ze studiów artystycznych w madryckiej Akademii San Fernando za odmowę zdawania egzaminu, tłumacząc, że więcej potrafi niż mający sprawdzać jego kompetencje. Gala, czyli Helena Diakonova, wykształcona rosyjska emigrantka, miała lat 35 i była żoną poety Paula Eluarda. Uczucie było na tyle gwałtowne, że zdecydowała się rozstać z mężem i zostać towarzyszką życia Salvadora. Była odtąd jego muzą, modelką i asystentką. Zapewniała też Dalemu stabilność finansową –  występując w roli jego agentki – i to bardzo skutecznej.

Zakochany i wdzięczny podarował Gali w prezencie urodzinowym średniowieczny zamek Castillo de Púbol. Dzięki bogatej dokumentacji zobaczyć można jak artysta go zmieniał obmyślając mnóstwo detali dekoracyjnych, jak zaprojektował ulubiony owalny pokój Gali, w którym przyjmowała gości i oddawała się lekturze, a także jak stworzył ogrodowe otoczenie zamku wykorzystując do tego kolumny, kopuły, rzeźby i budując w efekcie niezwykłą klasycystyczno-romantyczną scenografię z monstrualnymi rzeźbami słoni i tajemniczymi stworami. Przystał też na życzenie ukochanej, że odwiedzać ją będzie jedynie, gdy otrzyma pisemne zaproszenie. W ciągu 10. lat zdarzyły się podobno tylko dwie takie wizyty pieczętujące „neurotyczny ceremoniał miłości dworskiej”.

W 1972 Dali otworzył zaprojektowane przez siebie własne muzeum w rodzinnym katalońskim Figueres. Mieści się obok kościoła, w którym został ochrzczony i budynku, w którym odbyła się jego pierwsza wystawa. Budynek zwieńczony został gigantyczną szklaną kopułą, na dachu umieszczono wielkie figury w kształcie jaj i złote posągi, fasadę zdobią złote bochenki chleba.
Kiedy Gala zmarła 10 czerwca 1982 roku i zgodnie ze swoją wolą została pochowana w podziemiach swojego zamku w Púbol – Dali po raz pierwszy w życiu został sam, nie mając  nikogo kto zająłby się jego rzeczywistością. Zamknął się w sobie, nie chciał jeść. Dwa lata później przeprowadził się do Castillo de Púbol. Ale ostatni okres życia spędził w Wieży Gali w Figueres i tam zmarł 23 stycznia 1989 roku. Zgodnie ze swoją wolą został pochowany w muzeum, w swojej fortecy, daleko od Gali…

Widzowie dowiedzą się także, co Dali myślał o Bogu, transcendencji, matematyce i fizyce – usłyszeć można wiele archiwalnych wypowiedzi artysty jak i obejrzeć jego zdjęć.
Emisja dwuczęściowego hiszpańskiego dokumentu „Salvador Dali. W poszukiwaniu nieśmiertelności” (reż. David Pujol)w niedzielę tuż po północy (godz. 0.10) w Canal+ Dokument.