Jednym z ważniejszych pojęć w debacie konstytucyjnej jest kategoria tożsamości konstytucyjnej. Niektórzy teoretycy prawa zauważają, że poszczególne państwa charakteryzują się określonymi tradycjami ustrojowymi i aksjologicznymi, powiązanymi ściśle z tożsamością państwową i narodową, a więc z kulturą, historią, językiem i innymi elementami narodowo- lub państwowotwórczymi. Wszystko to razem decyduje o wyjątkowości i odrębności danej wspólnoty politycznej – państwa. Polski Trybunał Konstytucyjny przez tożsamość konstytucyjną rozumie te kompetencje państwa, których nie można przekazać innym organizacjom ani instytucjom. Tożsamość konstytucyjna może być zatem wyjaśniana jako zespół rozstrzygnięć aksjologicznych i ustrojowych, charakterystycznych dla danego państwa, powtarzających się niezależnie od kolejnych obowiązujących w nim ustaw zasadniczych. Podkreślają one także odrębność i suwerenność państwa w relacji z innymi państwami i organizacjami międzynarodowymi.