Powołanie komisji smoleńskiej wydaje się z wyborczego punktu widzenia PiS niezbędne. Jednocześnie może być katastrofalne dla Polski w wymiarze zewnętrznym. Dlatego przed Jarosławem Kaczyńskim poważny dylemat – czy stworzyć ją i zaspokoić tym samym oczekiwania swojego elektoratu, czy jednak zablokować jej powstanie i nie narazić naszego państwa na osamotnienie międzynarodowe.
Spełnić obietnicę
Stworzenie komisji do spraw wyjaśnienia katastrofy smoleńskiej wydaje się czymś oczywistym. Wokół tej tragedii PiS budowało przez ostatnie lata poparcie dla siebie i jednocześnie delegitymizowało rządzącą Platformę Obywatelską. Co prawda w ostatniej kampanii kwestia ta była nieco wyciszona, ale to raczej ze względów taktycznych – by nie zrażać do siebie wyborców umiarkowanych.
Śmierć Lecha Kaczyńskiego i 95 innych wybitnych postaci polskiego życia publicznego jest od 2010 roku jedną z fundamentalnych spraw, które leżą na sercu prezesowi Prawa i Sprawiedliwości, a także stanowią niezwykle istotne spoiwo środowiska popierającego tę partię.
Dlatego powołanie sejmowej komisji w tej materii wydaje się oczywistością z punktu widzenia wiarygodności Jarosława Kaczyńskiego i jego formacji.
Tego chce on sam, tego pragną politycy jego ugrupowania, tego wreszcie żąda elektorat PiS. Celem takiego ciała byłoby wyjaśnienie przyczyn katastrofy i wskazanie winnych.
Bierność Europy
Ale już dziś możemy przewidywać, jakie byłyby konkluzje ostatecznego dokumentu – w większości pokrywać się będą z tymi, do których doszedł tzw. zespół Macierewicza. Bo zapewne komisja będzie korzystać z dorobku nie tylko owego zespołu, ale także z osób zaangażowanych w jego prace. Trudno oczekiwać, by ci sami naukowcy, na podstawie tych samych danych doszli do innych wniosków.
I tu zaczyna się problem Kaczyńskiego. Jeśli bowiem spełni on swoje oczekiwania i oczekiwania swoich wyborców, to znaczy doprowadzi do jasnego wskazania winnych oraz wykaże, iż w Smoleńsku doszło do zamachu, to państwo polskie stanie w obliczu całkowitej bierności jego zachodnich sojuszników wobec tych rewelacji. Bo tylko takiego zachowania można oczekiwać po krajach Unii Europejskiej oraz po Stanach Zjednoczonych.
Jeśli światło dzienne ujrzy dokument mający „pieczęć państwową" o tym, że naszego prezydenta zabili Rosjanie, że za zamachem stoi Putin, a wszystkie poszlaki prowadzą na Kreml, to będzie to zupełnie inna sytuacja prawno-polityczna niż w przypadku, gdy do takich samych odkryć dochodził jakiś zespół parlamentarny czy też konferencja naukowców. Jeśli bowiem komisja sejmowa podpisze się pod takim dokumentem, znaczyć to będzie, iż jest to głos i stanowisko państwa polskiego, a nie grupy mniej czy bardziej znaczących polityków lub naukowców.
Zamknąć oczy
Co wówczas? Co stanie się w chwili, gdy większość sejmowa przegłosuje i przyjmie do wiadomości ostateczny raport komisji o tym, że prezydent państwa polskiego został zamordowany z zimną krwią przez Federację Rosyjską? Jak mają zachować się nasi zachodni, unijni i natowscy sojusznicy w takiej sytuacji? Czego oczekiwać od nich będą władze w Polsce?
Można spodziewać się tylko jednego – całkowitego zignorowania takiego dokumentu. Udawania, że nic się nie stało, i próby niezauważenia jego istnienia. Bo tylko takie zachowanie będzie racjonalne z punktu widzenia Berlina, Paryża, Londynu czy Waszyngtonu. Czy aby na pewno Kaczyński chce takiej reakcji? Czy to jest to, czego się spodziewa i czego oczekuje? Bo chyba nie łudzi się, że po ogłoszeniu raportu komisji smoleńskiej państwa zachodnie zerwą stosunki z Rosją lub że na nią uderzą w odpowiedzi na zabicie polskiego prezydenta.
Paliwo dla Kremla
Z takiego stanu rzeczy cieszyć się będzie mógł tylko Putin. Jeśli bowiem organy państwa będącego członkiem NATO i UE oficjalnie ogłoszą, że Rosja zabiła 96 znamienitych postaci jego życia publicznego, a reakcją na to będzie milczenie i bierność NATO i UE, oznaczać to będzie całkowite zwycięstwo Rosji.
I zepchnięcie Polski do roli kraju drugiej kategorii, którego polityków Kreml może bezkarnie mordować. Obojętność świata Zachodu wobec oczekiwanego raportu komisji smoleńskiej byłaby więc de facto uderzeniem w naszą suwerenność, pokazaniem, że jesteśmy państwem z ograniczoną niepodległością, uznaniem specjalnych praw Kremla do kontroli naszego regionu, dowodem na gorszą jakość naszego członkostwa w Unii Europejskiej i sojuszu północnoatlantyckim oraz – co najgroźniejsze – zaproszeniem Moskwy do dalszych agresywnych działań względem nas. Dlatego Jarosław Kaczyński powinien bardzo mocno się zastanowić, nim da zielone światło do uruchomienia komisji smoleńskiej. Będzie musiał wybierać między zyskami wewnętrznymi oraz daniem upustu swej niechęci do politycznych przeciwników a stratami dla Polski w wymiarze międzynarodowym. Dotychczasowa praktyka po 25 października 2015 roku wskazuje na to, że prezes PiS raczej kieruje się względami wewnętrznymi, a nie zewnętrznymi, ale może w tym przypadku stanie się inaczej.
Autor jest politologiem, był europosłem PiS, PJN i PR
