Pisanie o tokajach to zmaganie się ze stereotypami. Dla czytelników starszych, acz wymagających, to wspomnienie peerelowskiej młodości – wtedy wszystko smakuje najlepiej, ale po latach pozostaje wątpliwość, czy na dzisiejsze standardy te cienkusze z krainy socu dają radę? Czytelnicy młodsi tokajów nie znają, ale mają z nimi ten sam problem, co z innymi winami słodkimi – tego się nie pije. Owszem, ciotki na imieninach tak, ale jednak czerwone wytrawne poproszę.
I do jednych, i do drugich nie trafiła jeszcze wiadomość, że od lat 90. mamy renesans tokaju. To nie tylko dbałość o jakość (koniec z dosładzaniem win!), ale i współczesne (czytaj: tradycyjne) metody ich produkcji. Nie przekonałem państwa? Dobrze, spróbujmy po kolei, dziś jeszcze nie dojdziemy do najsłodszych. Bo też – i to jest w świecie winiarskim novum – XXI wiek przyniósł rozpowszechnienie w Tokaju win wytrawnych.
Przykład? Nasze Sargomuskotaly 2017 – żółty muskat daje tu piękn...
- E-wydanie "Rzeczpospolitej"
- Dostęp do wszystkich treści rp.pl
- Aplikacja na smartfon i tablet
- Specjalistyczne dodatki i newslettery
- Dedykowane oferty dla prenumeratorów
