Frédéric Weis mógł się stać naprawdę kimś. Wysoki utalentowany chłopak znad Mozeli już jako nastolatek, grając w barwach klubu z Limoges, przyciągał tłumy skautów z NBA. Najbardziej zdeterminowani byli New York Knicks i w 1999 r. wybrali go z 15. numerem draftu. Nigdy jednak nie zagrał na parkiecie Madison Square Garden. Dziewięć lat później, gdy reprezentował barwy klubu z Bilbao, cierpiący na depresję Weis próbował popełnić samobójstwo. Połknął całe opakowanie tabletek nasennych, ale udało się go odratować.
Jego kariera zatrzymała się, zanim na dobre się rozkręciła. Możliwe, że zadecydował o tym jeden mecz, a dokładnie kilka jego sekund. W czwartej minucie drugiej kwarty olimpijskiego starcia Stanów Zjednoczonych z Francją w Sydney we wrześniu 2000 r. o 20 cm niższy od Weisa czarnoskóry chłopak z Daytona Beach na Florydzie wybił się w górę i praktycznie przeleciał nad Francuzem, ładując piłkę z impetem do kosza. 218 cm wzrostu Weisa nie okazały si...
- Dostęp do wszystkich treści w serwisie www.rp.pl
- nie zawiera: E-wydanie "Rzeczpospolitej"
- nie zawiera: Aplikacji na smartfon i tablet
