Plus Minus: 16 lat rządził pan Wrocławiem. W ubiegłym roku zrezygnował pan z dalszego ubiegania się o to stanowisko. Znudziła się panu ta robota? Bał się pan przegranej? A może ma pan jakiś inny projekt na oku?
Nie. Uznałem, że warto odejść w szczycie rozwoju.
Pana rozwoju??
Nie mojego, Wrocławia. Doszedłem do wniosku, że czas na zmianę pokoleniową. Uznałem jednak, że jest to z punktu widzenia Wrocławia optymalny moment na taką zmianę, tym bardziej że wizja omnipotentnego państwa, którą nam serwuje obecna ekipa, w sposób drastyczny rozmija się z moim widzeniem demokratycznego świata. Należę do ludzi koncyliacyjnych, ale z każdym miesiącem było mi coraz trudniej, a przecież konstruktywne relacje samorządu i centrum w stolicy są fundamentalne dla rozwoju nie tylko mego ukochanego miasta i regionu.
Co jest najtrudniejsze w pracy prezydenta miasta?
Zarządzanie dużym miastem jest bardzo skomplikowane – obok spraw komunalnych, które każdy prezydent...
- E-wydanie "Rzeczpospolitej"
- Dostęp do wszystkich treści rp.pl
- Aplikacja na smartfon i tablet
- Specjalistyczne dodatki i newslettery
- Dedykowane oferty dla prenumeratorów
