Zrobimy Platformie tysiąc Wietnamów

Zgodnie z partyjną tradycją, powie mi pan, że nic się nie stało? PiS znowu przegrał z Platformą. Nie udało się wam odwołać prezydent stolicy Hanny Gronkiewicz-Waltz.

HGW nie udało się odwołać. Ale udało nam się doprowadzić do sytuacji w której w normalnych wyborach na pewno przegra. Po za tym „Polacy nic się nie stało" to mantra Donalda Tuska. Proszę mnie z taką postawa nie łączyć.

Pobieżna analiza wyników poprzednich wyborów w Warszawie pokazuje, że PiS może liczyć w stolicy na maksymalnie 300-320 tys. głosów. A trzeba było 390 tys. głosów. Decydując się ostro promować partyjny szyld i swego lidera, skazaliście się na porażkę.

Bez nas do referendum poszłoby 8-10 proc. warszawiaków. W 2007 roku w Warszawie na PiS oddano 316 tysięcy głosów. Teraz w referendum do urn poszło 340 tysięcy wyborców.

Wasi wyborcy i tak poszliby zagłosować. Zawsze chętnie dołożą Platformie.

Bez emocji nie można byłoby ich zachęcić do głosowania.

Ci którzy złożyli podpisy pod referendum byli oburzeni na drogie bilety, zalany tunel, rozkopane miasto i opóźnioną budowę metra. Nie chcieli polityki partyjnej.

Gdyby referendum odbyło się tydzień po zweryfikowaniu podpisów, to Gronkiewicz zostałaby odwołana bez najmniejszych problemów. Później media wyciszyły temat referendum i pokazywały tylko działania HGW. Sondaże się zmieniły. My w czasie zbierania podpisów mieliśmy Elbląg. Potem mieliśmy wybory na Podkarpaciu, gdzie pilnowaliśmy swojej prawej flanki. Ziobro i Kurski rzucili wszystkie swoje siły i chwalili się 25 procentami. Ostatecznie przegrali, a  my zdobyliśmy bezwzględną większość – to był nokaut Solidarnej Polski, a także wspólnego kandydata wystawionego przez koalicje PO – PSL.  I w pewnym momencie, kiedy wróciliśmy do Warszawy, wszystko było w rozsypce, a Gronkiewicz wspomagana przez rząd i prezydenta prowadziła intensywną kampanię propagandową. Musieliśmy włączyć się wyraziście, na wysokim poziomie emocji, żeby referendum ponownie znalazło się w centrum zainteresowania.

A zatem to była świadoma strategia: uruchamiamy nasze 300 tys. zwolenników literą „W", Jarosławem Kaczyńskim i prof. Glińskim?

Liczyliśmy, że pozostałe partie opowiadające się za odwołaniem Gronkiewicz-Waltz wezmą naprawę udział w kampanii. Naszym zadaniem było zmobilizowanie ponad 300 tys. ludzi. Nie sądzi pan, że to inni mają problem bo nie zmobilizowali swoich wyborców?

Reszta, choćby Ruch Palikota, ograniczyła swoje zaangażowanie właśnie dlatego, że wy wyciągnęliście partyjne sztandary.

To marne wytłumaczenie. Palikot nie dał złotówki na to referendum. Ziobro podobnie. Czy aby na pewno chcieli odwołania HGW? Środki zaangażował tylko burmistrz Ursynowa Piotr Guział.

Nie wiadomo, czyje to pieniądze.

To pytanie do niego. Teraz, już po wyborach, słyszę dwie tezy. Pierwsza — że przy okazji kampanii trzeba ukryć Jarosława Kaczyńskiego. Druga — że Kaczyńskim nie da się zdobyć elektoratu centrowego.

Wszyscy kolejni sztabowcy PiS w ostatnich latach wyznawali – pan również.

To nieprawda. Na przykład uważałem, że Joanna Kluzik-Rostkowska będzie dobrą twarzą kampanii prezydenckiej, ale była grupa, która chciała ją zrobić szefową partii. Nie udało się przejąć PiS, więc założyli PJN. Potem słyszałem Ziobrę z Kurskim, którzy mówili: „Schować Jarosława", a skończyli we własnej partii. Były jeszcze pomysły, aby Marcinkiewicz przejął ster. Wtedy też mówiło się „schować Jarosława". Największym moim zdziwieniem, że dziś znowu, nawet u ludzi z kierownictwa partii, pojawiają się pomysły „schować Jarosława".

Ale to pan firmował w 2011 r. kampanię z „aniołkami Kaczyńskiego" — urodziwymi działaczkami, które miały skusić młodszy elektorat.

Współprowadziłem kampanię, która nauczyła nas, że takie kampanie nie wyglądają autentycznie. My jesteśmy potrzebni Polsce tacy jacy jesteśmy. Kampania w Warszawie udowodniła, że nasz lider jest w stanie zmobilizować mieszczan, ludzi z wyższym wykształceniem, intelektualistów. Teza o chowaniu lidera jest albo naiwnością albo akcją mającą zmierzającą do zmiany tego lidera.

Co z tego wynika? Że jest w stanie zmobilizować tylu wyborców, że PiS przegrywa? To nie jest sukces.

Nie zmobilizowaliśmy tych, do którzy i tak nas rozumieją — ludzie słabiej wykształceni, mniej zarabiający. Ale bez udawania kogoś innego zdobyliśmy centrum.

Ciągle twierdzicie, że z każdą wyborczą porażką osiągnęliście sukces. A Tusk wam pokazuje realne zwycięstwa. Odwołanie Gronkiewicz-Waltz — patrząc na liczby — nie było trudne. A wam się to nie udało.

Nasze działania to część większej całości. Spójrzmy na cały ostatni czas. W ostatnim roku realizowaliśmy strategię tysiąca Wietnamów — ścigaliśmy Platformę wszędzie, gdzie się da i wiązaliśmy ją w ważne potyczki: Rybnik, Elbląg, Podkarpacie. W sprawie Smoleńska przycisnęliśmy PO do ściany - pokazaliśmy ich kłamstwa. Udało się nam trwale prześcignąć PO w sondażach. W Warszawie Platforma musiała wezwać swych zwolenników, aby nie głosowali i ściągać na pomoc prezydenta Komorowskiego, który pokazał, że jest prezydentem jednej partii.

Nie pochwalam tego, że premier i prezydent nawoływali do bojkotu głosowania. Ale z punktu widzenia skuteczności politycznej, to było dla PO jedyne skuteczne rozwiązanie. Wy też tak robiliście, broniąc bliskich wam prezydentów w Łodzi i Częstochowie.

Konwencja Wenecka Rady Europy mówi o zachowaniu w czasie referendum prezydenta i premiera. Wzywanie do bojkotu głosowania będzie miało kolosalne konsekwencje w elektoracie Platformy. To nie była nawet rezygnacja przez nią z pryncypiów. Platforma Obywatelska nie rozumie demokracji, a jej liderzy maja ją wprost w pogardzie.

Pan bierze odpowiedzialność za tę kampanię — to chwalebne, bo zazwyczaj porażki są sierotami. Nie czuje pan, że to jest karykaturalne, iż prof. Gliński jest kandydatem na wszystkie stanowiska? Był kandydatem na premiera i prezydenta Warszawy, a prezes Kaczyński już sugeruje że zostanie wystawiony na prezydenta Polski. Zdecydujcie się, kim on jest.

Czy ponieważ w Sejmie nie było większości, żeby zmienić rząd, to profesor Gliński ma mieć zakaz kandydowania na stanowiska publiczne?

A po co było wam „W", budzące jednoznaczne skojarzenia z wybuchem Powstania Warszawskiego. To miało budzić kontrowersje? Potoście to zrobili?

Nawet nasi oponenci uważają że „W" zawładnęło emocjami. Warto jednak powiedzieć o dwóch okolicznościach, które osłabiły ten element kampanii. Po pierwsze — część naszego wojska straciło wiarę. Niektórzy politycy PiS zaczęli się publicznie od tego dystansować. Tak w polityce robić nie można, zwłaszcza w kampanii.

Druga rzecz. Wiedzieliśmy, że skrytykują nas środowiska bliskie PO, czerpiące korzyści z jej rządów w Warszawie. Ale liczyliśmy, że znajdą się w naszym zapleczu inni uczestnicy Powstania, którzy będą to komentować racjonalnie.

Nie znaleźli się.

Wystraszyli się pod ostrzałem mediów. Dlatego na samym końcu tego etapu musieliśmy odwołać się do cywilnego mitu Powstania. Te odwołania trafiły do wyborców o wyższym zasobie kulturowym, czyli do inteligencji. Ale atak na „W" wystraszył ludzi prostszych, głownie dlatego, że nie dostali czytelnego sygnału od nas jak radzić sobie z tym atakiem, bo zobaczyli wahanie w naszych szeregach.