Uchwała rady gminy będąca aktem prawa miejscowego nie została ogłoszona w wojewódzkim dzienniku urzędowym. Czy w takim przypadku można potraktować tę uchwałę jako akt kierownictwa wewnętrznego, wiążący tylko wewnątrz określonej struktury organizacyjnej?
Nie.
Zgodnie z art. 40 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym (dalej u.s.g.) na podstawie upoważnień ustawowych gminie przysługuje prawo stanowienia aktów prawa miejscowego obowiązujących na obszarze gminy. Zasadą jest, że akty prawa miejscowego ustanawia rada gminy w formie uchwały (por. art. 41 u.s.g.). Takie akty podlegają ogłoszeniu zgodnie z ustawą o ogłaszaniu aktów normatywnych i niektórych innych aktów prawnych (dalej u.a.n.), w wojewódzkim dzienniku urzędowym (art. 13 pkt 2 u.a.n.). Zasadą jest ich wejście w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia (por. art. 4 u.a.n.).
Podkreśla się, że akty prawa miejscowego zawierają wypowiedzi wyznaczające adresatom pewien sposób zachowania się, w postaci nakazu, zakazu lub uprawnienia oraz że są to normy o charakterze generalnym i abstrakcyjnym. Charakter generalny mają normy, które określają adresatów przez wskazanie ich cech, a nie przez wymienienie z imienia (nazwy). Natomiast abstrakcyjność normy polega na tym, że jej dyspozycja określająca postępowanie adresata ma zastosowanie w wielu powtarzalnych okolicznościach (por. np. wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku z 2 lutego 2006 r., sygn. II SA/Bk 681/05, LEX nr 194648). W sytuacji, gdy uchwała rady gminy zawiera przynajmniej jedną normę postępowania o charakterze generalnym i abstrakcyjnym, jest aktem prawa miejscowego i podlega obowiązkowi publikacji w wojewódzkim dzienniku urzędowym (por. m.in. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 18 lipca 2006 r., sygn. I OSK 669/06, LEX nr 275445).
Nieogłoszenie aktu prawa miejscowego w wojewódzkim dzienniku urzędowym powoduje brak możliwości wywołania przez ten akt zamierzonych w nim skutków prawnych. Urzędowe ogłoszenie takiego aktu jest warunkiem jego wejścia w życie. Uchwała z zakresu prawa miejscowego, która podlega obowiązkowi ogłoszenia, a nie została przekazana do ogłoszenia jest w całości nieważna (por. np. wyrok WSA w Krakowie z 23 marca 2018 r., sygn. II SA/Kr 131/18, LEX nr 2469683).
W wyroku WSA w Poznaniu z 13 kwietnia 2016 r. (sygn. IV SA/Po 37/16, LEX nr 2021515) zwrócono uwagę, że różnica między aktami prawa miejscowego, a aktami kierownictwa wewnętrznego polega na tym, że tylko akty prawa miejscowego zawierają przepisy powszechnie obowiązującego prawa. Akty kierownictwa wewnętrznego mają moc wiążącą tylko wewnątrz określonej struktury organizacyjnej. Uchwała zawierająca przynajmniej jedną normę postępowania o charakterze generalnym i abstrakcyjnym oraz będąca w związku z tym aktem prawa miejscowego, ale nieogłoszona w wojewódzkim dzienniku urzędowym, nie traci przez to charakteru aktu prawa miejscowego i nie może być uznana za wiążącą jako akt kierownictwa wewnętrznego. Akt prawa miejscowego nie staje się aktem kierownictwa wewnętrznego przez sam fakt braku publikacji przepisanej dla prawa miejscowego, ale pozostaje aktem prawa miejscowego, który nie wszedł w życie z braku prawidłowej publikacji (por. wyrok WSA w Szczecinie z 12 kwietnia 2012 r., sygn. II SA/Sz 226/12, LEX nr 1138842). ?
—Anna Puszkarska, radca prawny
podstawa prawna: art. 40-41, art. 42 ustawy z 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (tekst jedn. DzU z 2018 r. poz. 994 ze zm.)
podstawa prawna: art. 4, art. 13 pkt 2 ustawy z 20 lipca 2000 r. o ogłaszaniu aktów normatywnych i niektórych innych aktów prawnych. (tekst jedn. DzU z 2017 r. poz. 1523)
Teraz z darmową dostawą i e‑wydaniem gratis!
