Bohaterowie opowieści to rodzina Cooganów. 50-letni Alan (Krzysztof Globisz) jest przebrzmiałą gwiazdą telewizji — przez wiele lat prowadził teleturniej „Rzuć kostką”. Helen, jego żona, dziesięć lat młodsza od niego i wciąż atrakcyjna (Danuta Stenka), zrezygnowała przed laty z kariery piosenkarki, by podtrzymywać ciepło rodzinnego ogniska. Ich 17-letni syn Jamie (Mateusz Kościukiewicz) robi karierę w reklamie. Alan jest nieszczęśliwy, bo jego czas w telewizji minął — na jego miejsce przyszli młodsi, atrakcyjniejsi, mniej „opatrzeni”. Nie chce się jednak z tym pogodzić i z radością podpisuje zgodę na udział swojej rodziny w reality show, z nadzieją, że odzyska popularność. To rodzaj „Big Brothera”. W domu państwa Cooganów pojawia się z kamerą George (Cezary Kosiński). Odtąd będzie miał wstęp do wszystkich zakamarków życia domowników. Jego zadaniem jest filmowanie najciekawszych fragmentów ich życia...
— To historia człowieka, który stracił popularność i pracę, i to nie tyle z powodu braku profesjonalizmu, ile — wieku — wyjaśnia Krzysztof Globisz. — Ciosem dla niego jest, że traktuje się go jak przestarzałą, zmurszałą gwiazdę. Stara się więc odzyskać to, co utracił. Za wszelką cenę. A jest ona wysoka — wymaga upodlenia się, poniżenia.
— Główny bohater jest zainfekowany światem mediów — dodaje Maciej Pieprzyca. — Cała rodzina zna od lat show-biznes i umie sobie w nim radzić, ale wiadomość, że w domu pojawi się obcy człowiek, który będzie ich non stop obserwował, nie budzi entuzjazmu, zwłaszcza syna, który czuje się sprzedany. Alanowi wydaje się, że zapanuje nad sytuacją. Jednak nie potrafi przewidzieć, że wydarzenia przybiorą zupełnie inny obrót, niż oczekiwał. Nieświadomie prowokuje sytuację, w której ujawniają się faktyczne relacje między członkami rodziny.
— Media rządzą się własnymi prawami, wciągają naiwnych w swoje tryby — uważa Cezary Kosiński. — Grany przeze mnie George jest jednym z nich: za wszelką cenę pragnie się zbliżyć do sławnego człowieka.
To polska premiera sztuki autora znanego u nas z dramatu „Boska” — o najgorszej śpiewaczce świata Florence Foster Jenkins oraz „Na końcu tęczy” — opowieści o ostatnich miesiącach życia Judy Garland.
