Prowadzony przez Justynę Sobczyk Teatr 21 jest emblematycznym przykładem takiej działalności. Spektakle zrealizowane przez laureatkę – pod szyldem Teatru 21 i nie tylko – pokazują, jak sztuka łączy się z życiem. Dają krytyczną diagnozę, a także otwierają szerokie pole do dyskusji na temat najistotniejszych problemów dotyczących życia społecznego. Justyna Sobczyk swoją działalnością teatralną nie tylko podważa teatralne nawyki i przyzwyczajenia, lecz także otwiera przestrzeń dla rozmowy, która wykracza daleko poza sam teatr.”
Nagroda to 10 tys. złotych oraz statuetka „Kamyk Puzyny”, zaprojektowana przez Krzysztofa M. Bednarskiego.
Teatr 21 działa od 2005 roku. Członkami zespołu są uczniowie oraz absolwenci szkoły „Dać Szansę”, osoby z zespołem Downa i autyzmem. To jedyny tego typu teatr w Polsce. Spektakle prezentuje na różnych scenach, m.in. w Teatrze Dramatycznym, Studio, Powszechnym, w Instytucie Teatralnym im. Zbigniewa Raszewskiego. A także na festiwalach w kraju za granicą.
Justyna Sobczyk jest absolwentką Pedagogiki Specjalnej UMK w Toruniu, Wiedzy o Teatrze w warszawskiej Akademii Teatralnej oraz na berlińskim Universität der Künste. Kieruje Działem Pedagogiki Teatru w Instytucie Teatralnym im. Zbigniewa Raszewskiego w Warszawie i prowadzi Teatr 21 przy Zespole Szkół Społecznych Dać Szansę w Warszawie.
Konstanty Puzyna (1929-1989) był krytykiem teatralnym, eseistą, redaktorem i poetą. Ukończył polonistykę na Uniwersytecie Jagiellońskim. W 1956 roku należał do założycieli miesięcznika „Dialog”, a w 1971 został jego redaktorem naczelnym. Jego zasługą jest przełomowa edycja dramatów Witkacego, dzięki której trafiły potem na sceny. Do historii teatru przeszły błyskotliwe recenzje i felietony Konstantego Puzyny, zebrane w książkach: „To, co teatralne”, „Burzliwa pogoda” i „Półmrok”. Jego dewiza jako krytyka brzmiała: „Po jaką cholerę w ogóle pisać o teatrze, jeśli nie po to, by pisać o życiu?”.
