Detonując bomby w Brukseli, islamscy fundamentaliści uderzyli w serce zjednoczonej Europy. Na razie symbolicznie. Ale jeśli w najbliższych miesiącach Unia nie stawi skutecznego oporu dżihadystom, jej przetrwanie stanie pod znakiem zapytania. A wraz z nim gospodarczy dobrobyt, który zapewnia już trzeciemu pokoleniu Europejczyków.
Giełdy co prawda zareagowały na zamachy bez paniki, bo żadna kluczowa gałąź gospodarki nie została przez nie dotknięta. Inwestorzy jakby oswoili się z nową rzeczywistością, w której Zachód jest celem islamistów. Rozpad UE byłby jednak dla rynków wydarzeniem apokaliptycznym.
Wtorkowe zamachy to tylko zwieńczenie długiego ciągu skandalicznych zaniechań. Brak współpracy europejskich służb specjalnych, strach przed interwencją w Syrii, fałsz politycznej poprawności unijnych polityków pozwoliły Państwu Islamskiemu wykorzystać kryzys uchodźców do zbudowania w Europie siatki kilku tysięcy dobrze wyszkolonych i zdeterminowanych bojowników. Są gotowi uderzyć niemal wszędzie i o każdej porze. Udało im się przez cztery miesiące ukrywać najbardziej poszukiwanego terrorystę parę kilometrów od Rady UE. I dotkliwie ugodzić Brukselę, gdy powinna być najbardziej na atak przygotowana.
To wszystko potęguje strach w Europie. Ludzie odnoszą wrażenie, że Unia dryfuje. Szukają więc polityków spoza establishmentu, którzy przywrócą poczucie bezpieczeństwa.
Już za trzy miesiące Brytyjczycy zdecydują, czy pozostać w Unii. Sondaże są wyrównane: 51 proc. popiera integrację, 49 proc. jest jej przeciwne. Jeszcze jeden zamach i szala może się przechylić na korzyść tych ostatnich. Unia straci drugi najbogatszy kraj. Inwestorzy zaczną panikować. Śladami Brytyjczyków mogą przecież pójść kolejne kraje, zaczynając od skandynawskich.
