Świadczenie mieszkaniowe nie przysługuje przy rekonwersji

Takiego zdania był Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, po rozpatrzeniu sprawy żołnierza zawodowego przygotowującego się do odejścia z armii.

Dyrektor oddziału regionalnego Wojskowej Agencji Mieszkaniowej, a następnie prezes tej agencji odmówili szefowi wydziału, w funkcji zastępcy wojskowego komendanta uzupełnień, wypłaty świadczenia mieszkaniowego.

Wstrzymane świadczenie i obowiązek zwrotu

Organy wyjaśniły, iż żołnierz ten, uzyskał prawo i otrzymywał od września 2011 roku świadczenie mieszkaniowe. W sierpniu 2013 roku, rozkazem dziennym wojskowego komendanta uzupełnień został zwolniony z wykonywania obowiązków służbowych i skierowany na praktykę zawodową w firmie prywatnej, aż do stycznia 2014 roku. Rozkaz ten wydano, w związku z wnioskiem żołnierza o skierowanie go na praktykę w ramach rekonwersji i decyzją dyrektora Departamentu Spraw Socjalnych MON.

Dyrektor oddziału regionalnego WAM został zmuszony do zakończenia wypłaty na rzecz żołnierza świadczenia mieszkaniowego oraz orzekł o obowiązku zwrotu nienależnie wypłaconego świadczenia.

Mundurowy chciał kontynuowania wypłaty świadczenia mieszkaniowego, powołując się na uprawnienia do świadczenia mieszkaniowego, aż do czasu całkowitego zwolnienia z zawodowej służby wojskowej.

Stwierdził, iż na dzień zakończenia wypłaty świadczenia mieszkaniowego nie został zwolniony przez właściwy organ, jak też wyznaczony na inne stanowisko służbowe. Wobec tego nadal, zgodnie z rozkazem personalnym swojego dowódcy zajmował stanowisko służbowe zastępcy wojskowego komendanta w WKU i wykonywał swoje obowiązki służbowe w garnizonie.

W odpowiedzi, WAM w obu instancjach stwierdził, że świadczenie mieszkaniowe przysługuje przez czas wykonywania obowiązków w danym garnizonie. Pełnienie służby przez żołnierza zawodowego musi być zatem dopełnione faktycznym wykonywaniem obowiązków służbowych.

Organ był zdania, że żołnierz formalnie nadal pełnił zawodową służbę wojskową, niemniej jednak odbywając praktykę w firmie nie wykonywał jednocześnie obowiązków szefa wydziału, zastępcy wojskowego komendanta uzupełnień. Podkreślił, iż każda z trzech form realizacji przysługującego żołnierzowi prawa do zakwaterowania, czyli przydział lokalu, przydział miejsca w internacie lub wypłata świadczenia mieszkaniowego, jest inna. Natomiast z uwagi na swój charakter, przepisy szczegółowe normują sposób korzystania z każdej z nich. W przypadku świadczenia mieszkaniowego prawodawca, poza pełnieniem służby, dodatkowo uzależnił wypłatę świadczenia od wykonywania obowiązków na wyznaczonym stanowisku.

Rekonwersja albo świadczenie

Mundurowy złożył skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie. Stwierdził w niej, iż samo wyznaczenie na stanowisko w danym garnizonie jest momentem uprawniającym do rozpoczęcia wypłaty świadczenia mieszkaniowego, które uiszcza się do końca wykonywania obowiązków, a nie do momentu zwolnienia z zajmowanego stanowiska służbowego.

Żołnierz stwierdził, iż wciąż wykonywał obowiązki w garnizonie, gdyż na praktykę zawodową udał się jako żołnierz służby stałej w ramach pełnionej zawodowej służby wojskowej ze skierowania przełożonego. Odbywanie takich praktyk jest instytucją ustawową pragmatyki służbowej żołnierzy. Nie było to więc prywatne przedsięwzięcie, a wykonywanie zadania służbowego poza Wojskową Komendą Uzupełnień, ale na terenie macierzystego garnizonu.

Z taką argumentacją nie zgodził się WSA, który 23 października 2014 roku oddalił skargę żołnierza. Zdaniem sądu, żołnierz zawodowy, odbywając praktykę w celu przekwalifikowania zawodowego, w związku z odejściem ze służby wojskowej, bez wątpienia nie realizuje obowiązku służbowego na zajmowanym stanowisku służbowym.