- zwolnienia ze służby na podstawie art. 41 ust. 1 pkt 2 i ust. 2 pkt 1 uop, czyli w przypadku nieprzydatności do służby, stwierdzonej w opinii służbowej w okresie służby przygotowawczej czy niewywiązywania się z obowiązków służbowych w okresie służby stałej lub kontraktowej, stwierdzonego w 2 kolejnych opiniach, między którymi upłynęło, co najmniej 6 miesięcy.
Pozbawienie prawa do nagrody rocznej następuje za rok kalendarzowy, w którym policjant popełnił czyn, o którym mowa w art. 134 pkt 3-6 uop, a jeżeli nagroda została już wypłacona – za rok, w którym postępowanie dyscyplinarne w tej sprawie zostało zakończone prawomocnym orzeczeniem. Przy czym, w świetle art. 135o ust. 1 pkt 2 uop, orzeczenie staje się prawomocne w dniu wydania orzeczenia przez organ odwoławczy. Dlatego wniesienie skargi do sądu administracyjnego na orzeczenie wydane przez organ odwoławczy, nie powoduje, że orzeczenie to nie jest prawomocne w dyscyplinarnym toku instancji. Fakt wniesienia skargi do sądu na ostateczne orzeczenie dyscyplinarne nie ma wpływu na jego wykonalność, jak również nie tamuje wszczęcia i zakończenia innych postępowań, które są konsekwencją wymierzenia określonej kary dyscyplinarnej, w tym przypadku pozbawienia prawa do nagrody rocznej. Tak uznał NSA w wyroku z 7 lipca 2016 r. (I OSK 2362/15). Dodając, że w przypadku ewentualnego uchylenia przez sąd orzeczenia dyscyplinarnego zaistnieje przesłanka z art. 145 § 1 pkt 8 kodeksu postępowania administracyjnego, dająca skarżącemu możliwość wznowienia postępowania w sprawie nagrody rocznej.
podstawa prawna: art. 110, art. 135o ustawy z 6 kwietnia 1990 r. o Policji (tekst jedn. DzU z 2016 r. poz. 1782 ze zm.)
Czy postępowanie w sprawie nagrody można zawiesić
Policjant został zwolniony ze służby na własną prośbę. Przy zwolnieniu został poinformowany, że w związku z toczącym się wobec niego postępowaniem karnym o czyn z art. 229 § 3 kodeksu karnego, czyli o przestępstwo umyślne, ścigane z oskarżenia publicznego, rozstrzygnięcie o prawie do nagrody rocznej za rok poprzedni rok będzie mogło nastąpić w momencie prawomocnego zakończenia postępowania karnego. Czy takie postępowanie jest prawidłowe?
Tak. Potwierdza to wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 14 maja 2015 r. (II SA/Wa 1492/14) wydany w podobnym stanie faktycznym. WSA stwierdził w nim, że jeżeli chodzi o przypadki popełnienia przestępstwa, które uprawniają organ do pozbawienia prawa do nagrody rocznej, zasadniczo decydujące znaczenia ma data popełnienia przestępstwa, ponieważ jedynie za ten rok kalendarzowy, w którym policjant je popełnił, nagroda roczna nie jest przyznawana. Wyjątkiem jest sytuacja, gdy nagroda roczna została już wypłacona, co ma miejsce wówczas, gdy sankcja karna nie została orzeczona w roku, w którym policjant popełnił przestępstwo. Tylko w takim przypadku pozbawienie prawa do nagrody rocznej następuje za rok kalendarzowy, w którym postępowanie karne w tej sprawie zostało zakończone prawomocnym orzeczeniem. Ostatnim rokiem, za który może nastąpić pozbawienie prawa do nagrody rocznej jest rok zwolnienia policjanta ze służby.
W sytuacji zatem, gdy w ostatnim roku pełnienia służby nie dojdzie do prawomocnego skazania, a postępowanie karne jest w toku, zachodzi konieczność zawieszenia postępowania w przedmiocie przyznania nagrody rocznej. W przypadku, bowiem jej wypłacenia policjant uniknąłby przewidzianej w art. 110 ust. 7 uop sankcji finansowej za swój czyn.
