Reklama

O wyborze sposobu doręczenia orzeczenia decyduje organ

Wyższy przełożony dyscyplinarny odmawia przyjęcia odwołania, w drodze postanowienia, jeżeli zostało wniesione po terminie lub przez osobę nieuprawnioną albo jest niedopuszczalne. Postanowienie w tej sprawie jest ostateczne.

Publikacja: 18.04.2017 05:40

O wyborze sposobu doręczenia orzeczenia decyduje organ

Foto: Fotolia.com

Małgorzata Jankowska

Reklama

- Rzecznik dyscyplinarny próbował wręczyć policjantowi orzeczenie o jego ukaraniu karą dyscyplinarną w obecności jego przełożonego. Policjant odmówił jednak jego odbioru. W rezultacie orzeczenie to zostało mu doręczone w terminie późniejszym za pośrednictwem poczty, podobnie zresztą jak jego adwokatowi. Od tego orzeczenia policjant chciał złożyć odwołanie, ale organ odmówił jego przyjęcia ze względu na przekroczenie 7 siedmiodniowego terminu na dokonanie tej czynności. Zdaniem policjanta termin ten liczony być powinien, dopiero od dnia doręczenia mu orzeczenia pocztą, dlatego odwołał się w tej sprawie do sądu. Czy sąd przyzna mu rację?

Postępowanie dyscyplinarne funkcjonariuszy Policji jest dwuinstancyjne – sprawy dyscyplinarne są rozpoznawane przez przełożonego dyscyplinarnego i wyższego przełożonego dyscyplinarnego. Od orzeczenia wydanego w I instancji obwinionemu przysługuje odwołanie w terminie siedmiu dni od dnia doręczenia orzeczenia. Wniesienie odwołania po terminie skutkuje wydaniem postanowienia o odmowie przyjęcia odwołania.

Zasady dotyczące doręczenia pism procesowych obwinionemu i jego pełnomocnikowi w trakcie postępowania dyscyplinarnego określa art. 135f ust. 6 ustawy o policji (uop). Stosownie do jego treści orzeczenia wydane w toku postępowania dyscyplinarnego doręcza się obwinionemu oraz obrońcy, jeżeli został ustanowiony. W razie doręczenia obwinionemu i obrońcy w różnych terminach pisma, od którego przysługuje odwołanie lub zażalenie, termin do złożenia odwołania lub zażalenia liczy się od dnia doręczenia, które nastąpiło wcześniej.

Ustawa o Policji nie określa trybu doręczenia orzeczenia dyscyplinarnego. Należy zatem – w myśl art. 135p ust. 1 uop – stosować w tym zakresie przepisy kodeksu postępowania karnego (kpk). Przewidują one trzy typy doręczeń:

- bezpośrednie (adresatowi bezpośrednio, dorosłemu domownikowi w mieszkaniu adresata, osobie zatrudnionej w biurze adresata niebędącego osobą fizyczną, obrońcy lub pełnomocnikowi w jego biurze osobie tam zatrudnionej – odpowiednio art. 132 § 1 i 3, art. 132 § 2, art. 134 § 3 kpk),

Reklama

- pośrednie (przez podmiot pośredniczący tj. przełożonego bądź dowódcę, administrację odpowiedniego zakładu dla osób pozbawionych wolności, osobę upoważnioną do odbioru korespondencji w miejscu stałego zatrudnienia adresata – odpowiednio art. 134 § 1, art. 134 § 2, art. 133 § 3 kpk oraz

- doręczenie zastępcze (pozostawienie pisma administracji domu, dozorcy domu lub sołtysowi, pozostawieniu pisma przesyłanego przez operatora pocztowego w najbliższej placówce pocztowej tego operatora, a przesyłanego przez podmiot inny niż operator pocztowy w najbliższej jednostce Policji lub we właściwym urzędzie gminy - odpowiednio art. 132 § 2 zd. 2, art. 133 § 1 kpk).

Jednym z rodzajów doręczeń jest, zatem doręczenie pośrednie przez przełożonego. Stanowi o tym art. 134 § 1 kpk, wskazując, że pisma adresowane m.in. do funkcjonariuszy Policji można doręczyć adresatom za pośrednictwem ich przełożonych. Skutki odmowy przyjęcia pisma lub odmowy albo niemożności pokwitowania jego odbioru przez adresata normuje 136 kpk. Zgodnie z nim, w takiej sytuacji doręczający sporządza na zwrotnym pokwitowaniu odpowiednią wzmiankę, a doręczenie uważa się za dokonane. Pismo nieprzyjęte przez adresata zwraca się organowi wysyłającemu.

W sytuacji opisanej w pytaniu organ I instancji był uprawniony do zastosowania trybu doręczenia pośredniego, a żaden przepis ustawy o Policji i kpk dotyczący doręczeń nie nakazuje zastosowania tylko jednego rodzaju doręczenia orzeczenia. Oznacza to, że organ doręczając orzeczenie w postępowaniu dyscyplinarnym ma wybór, czy skieruje je bezpośrednio do funkcjonariusza na adres jego zamieszkania, czy skorzysta z pośrednictwa jego przełożonego, czy też zastosuje te dwa typy doręczeń równolegle. Tego ostatniego, bowiem przepisy kpk oraz ustawy o Policji nie zakazują, ani też nie określają kolejności zastosowania tych trybów doręczenia (por. wyrok WSA w Bydgoszczy z 14 lipca 2015 r. II SA Bd 560/15).

podstawa prawna: Art. 135f, art.135k, art. 135 p ustawy z 6 kwietnia 1990 r. o Policji (tekst jedn. DzU z 2016 r. poz. 1782 ze zm.)