Już w 1956 roku Richard Hamilton pytał w jednym z najstarszych i najsłynniejszych kolaży pop artu, Co właściwie sprawia, że nasze mieszkania są tak odmienne, tak pociągające? Czy było coś, co wyróżniało wnętrza mieszkalne w roku 2010? Z pozornego zgiełku i chaosu wnętrzarskich idei wyłania się pewna konkretna tendencja.
17 czerwca 2010 niemiecka firma Axor oficjalnie zaprezentowała kolekcję ceramiki, armatury i akcesoriów łazienkowych zaprojektowaną przez ultrazdolnych braci Bouroullec, absolwentów renomowanej szwajcarskiej uczelni ECAL – Wyższej Szkoły Sztuki i Designu w Lozannie. Rodzeństwo Bouroullecow zostało poproszone o stworzenie kolekcji ceramiki łazienkowej umożliwiającej zastosowanie jej w rożnych konfiguracjach i przestrzeniach.
Ronan i Erwan zgrabnie połączyli organiczną, przyjemną formę i funkcjonalność. Zintegrowali poszczególne elementy ceramiki i armatury z półkami przeznaczonymi na przybory higieniczne i kosmetyki. Kolekcja składa się z ponad siedemdziesięciu elementów pozwalających na skomponowanie łazienki zgodnie z własnymi potrzebami. Koncepcja stylistyczna łazienki rodzeństwa francuskich projektantów jest skromna i organiczna, otwarcie nawiązuje do stylistyki japońskiej. Linie ceramiki są obłe, armatura okrągła lub owalna w przekroju. Całość daje wrażenie pastelowej świeżości i przytulności nieodzownej w tak intymnej części mieszkania.
Podobna zachwycająca skromność cechuje kościół autorstwa polskiego studia Beton, zrealizowany w zeszłym roku we wsi Tarnów nad Wisłą na zlecenie inwestora prywatnego. Architekci Marta i Lech Rowińscy podjęli się zadania przywrócenia wsi Tarnów miejsca kultu i kontemplacji, które zniknęło stąd w XIX wieku – kiedy Wisła zmieniła swój bieg.
Głównymi założeniami projektowymi było: użycie naturalnych materiałów, uwzględnienie kontekstu przestrzennego i stworzenie sakralnej atmosfery wnętrza. Ponieważ wcześniejszy kościół, który stał w tym miejscu, był drewniany, to właśnie drewno miało służyć za główny budulec. Kościół, położony na skarpie nad Wisłą, zbudowany jest na planie prostokąta o powierzchni 85 m2. Ma dwuspadowy dach, który wieńczy prosty, krzyż z drewna na kalenicy. Budynek składa się z drewnianej konstrukcji opartej na żelbetowej płycie, przykrytej powłoką z wióru osikowego (gontu). Tylna ściana szczytowa jest w całości przeszklona, ukazuje widok na horyzont, jest też tłem dla ołtarza. Z kolei przednią ścianę szczytową stanowi deskowanie, w którym umieszczone są dwuskrzydłowe drzwi.
