W Galerii Salon Akademii można zobaczyć 200 prac, które dają przegląd wszystkich dziedzin twórczości artysty. Są tu słynne drzeworyty, ale także obrazy olejne i akwarelowe, grafika we wszystkich technikach, rysunki, tkanina, projekty polichromii, a obok nich szkicowniki i narzędzia warsztatu graficznego. Uwagę przykuwają przede wszystkim drzeworyty Skoczylasa z „Teki zbójnickiej" z 1920 r. i i „Teki podhalańskiej" z 1921/1922 . Ich inspiracją są legendy o Janosiku.
Przedstawiają tańce zbójników, pochody górali i sceny z ich wypraw i życia w charakterystycznych fantazyjnych zrytmizowanych kompozycjach, w których niemal słychać ludową muzyką. To dzięki nim artysta jest uważany za twórcę polskiej narodowej szkoły nowoczesnego drzeworytu.
Skoczylas z pasją wędrował po Podhalu i szukał inspiracji w góralskim folklorze, a równocześnie łączył je z doskonałą znajomością mistrzów grafiki (ich warsztat pogłębiał na Akademii Sztuk Graficznych w Lipsku). W Zakopanem nie tylko uczestniczył w wystawach, ale również działał w Towarzystwie „Sztuka Podhalańska" i od 1909 roku wchodził w skład jego zarządu.
W Warszawie pokazał po raz pierwszy podhalańskie grafiki w 1918 roku i natychmiast otworzyły mu one drogę do kariery na Wydziale Architektury Politechniki Warszawskiej. Cztery lata później Skoczylas przeniósł się do nowopowstałej uczelni - Warszawskiej Szkoły Sztuk Pięknych. W latach 20. stał się współtwórcą artystycznej grupy Rytm, która kształtowała styl i gust tamtego czasu.
Grafiką o polskich motywach zdobył także uznanie za granicą. W 1920 roku pokazywał je w Polskim Pawilonie na Wystawie Międzynarodowej w Wenecji, a potem w Paryżu, Anglii, Holandii, Belgii, Szwecji i Danii. Po wystawie drzeworytów w Salonie Jesiennym w Paryzu, w roku 1922 został przyjęty w poczet członków Salonu. Włoskie pismo „ L'Eroica" poświęciło w 1923 roku jego twórczości cały zeszyt.
