Kilka miesięcy temu, gdy kler zażądał 1 proc. podatku, rząd obliczył, że zamiast do budżetu, do kasy Kościoła wpłynęłoby od 300 mln do 700 mln zł rocznie. Minister Rostowski, choć stary klerykał, słusznie zawył z oburzenia, bo Fundusz Kościelny to ok. 90 mln zł rocznie. I wykombinowali z ministrem Bonim, że jak dadzą 0,3 proc. to będzie tyle, ile wynosił Fundusz Kościelny albo najwyżej dwa razy więcej, więc nie warto z klerem zadzierać. Zwłaszcza, że dają nie swoje.

Senyszyn podkreśla, że – jej zdaniem – ponieważ Fundusz Kościelny jest typową dotacją z budżetu państwa na rzecz kleru - zamienienie go na odpis 0,3 proc. należnego podatku niczego nie zmienia:

Środki, które już zostały naliczone, jako podatek, i uwzględnione w budżecie, jako wpływ, trafią nie do kasy państwa, ale do prywatnej kasy Kościoła. I zostaną przeznaczone, na co tylko dysponenci w sutannach zechcą. Wcale niekoniecznie na ZUS. Wierzący, odpisując na kler 0,3 proc. należnego państwu podatku, pomniejszą budżet państwa o kilkaset milionów złotych. Będzie to zatem w dalszym ciągu finansowanie kleru bezpośrednio z budżetu. Kosztem żłobków, przedszkoli, szkół, ośrodków pomocy społecznej.

Posłanka podsumowuje:

Cóż to za dziwny kraj z tej naszej Polski, że na nic nie ma, ale na święte krowy w sutannach zawsze się znajdzie. Kosztem najbiedniejszych obywateli, na których zawsze brakuje.